مرفوع (صرف و نحو)

مرفوع از اصطلاحات ادبیات عرب اسم يا فعلی است كه حالت رفع مى‌گيرد.
اسم مرفوع، اسم متصرّف و غیر متصرّفی است كه حالت رفع مى‌گيرد.
فعل مرفوع، فعل مضارع در حالت رفع است.

مرفوع از اصطلاحات ادبیات عرب مرفوع اسم يا فعلى است كه حالت رفع مى‌گيرد:

• اسم مرفوع، اسم متصرّف و غير متصرّفى است كه حالت رفع مى‌گيرد. رفع، در نحو، حالت طبيعى کلمۀ مجرد از عوامل لفظى اسناد است: اَلْحَقُّ غالِبٌ.

• اسم در اين موارد، مرفوع است:

• فعل مرفوع، فعل مضارع در حالت رفع است و آن هنگامى است كه از عوامل نصب، جزم و موجبات بناء، عارى باشد: یَفْعَلُ، یَفْعَلانِ، یَفْعَلُونَ.

در ادامه یکی از شواهد قرآنی مربوط به مرفوع ارائه می‌شود:

• (خُشَّعًا مُّنتَشِرٌ)

۱.	↑ یعقوب، امیل، موسوعة النحو والصرف والإعراب، ص۳۳۸.
۲.	↑ فوال بابتی، عزیزه، المعجم المفصل فی النحو العربی، ص۴۴۲.
۳.	↑ شرتونی، رشید، مبادی العربیة فی الصرف و النحو، ج۴، ص۳۰۷.
۴.	↑ دقر، عبدالغنی، معجم القواعد العربیة فی النحو و التصریف، ص۲۱۷.
۵.	↑ قمر/سوره۵۴، آیه۷.