• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسین بن سعد آمدی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حسین بن سعید آمدی۴۴۴ ه) از دیار آمِد در دیار بکر بود.
او برای کسب علم به بغداد و شام سفر کرد و از اساتید برجسته‌ای چون ابویعلی فرّاء و خطیب ابوبکر حدیث آموخت.
پس از بازگشت به بغداد، به اصفهان رفت و تا پایان عمر در آن‌جا اقامت گزید.
وی از شاعران و نویسندگان برجسته بود و دیوان جمیلی از آثار اوست.
وی در ربیع‌الآخر سال ۴۴۴ه درگذشت.



ابوعلی حسین بن سعد بن حسین بن محمد آمدی جمیلی در آمِد ـ از شهرهای دیار بکر ـ به دنیا آمد و در همان‌جا رشد و نمو یافت.



حسین بن سعد برای کسب علم به بغداد مسافرت کرد. در آن‌جا از ابویعلی فرّاء و ابوطالب بن غیلان استفاده برد و علم لغت و ادب را آموخت. وی برای کسب حدیث راهی شام شد و از محضر جماعتی از علمای شام هم‌چون محمد بن مکی بن عثمان ازدی، عبداللّه لوهاب بن حسین بن عمر، سعید بن محمد بن حسن ادریسی و خطیب ابوبکر حدیث فرا گرفت از آن‌جا برای بار دوم به بغداد رفت؛ ولی پس از مدتی روی به اصفهان نهاد و تا پایان عمرش در آن‌جا اقامت گزید.



ابوعلی دارای اشعار و تألیفاتی بوده است. دیوان جمیلی اثر او است.



آمدی در پنج شنبه ماه ربیع الاخر سال ۴۴۴ه (و به نقلی ۴۹۹ ه) از دنیا رفت.
(دیگر منابع:
[۸] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۶، ص۷۹۳۸.
)

۱. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء،، ج۳، ص۱۰۶۲.    
۲. صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۱۲، ص۱۳۵.    
۳. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۴، ص۱۰.    
۴. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص ۷۸۲.    
۵. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر، بغیة الوعاة، بغیه، ج۱، ص۵۳۳.    
۶. قفطی، علی بن یوسف، انباه الرواة، ج۱، ص۳۵۸.    
۷. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۲، ص۲۳۸.    
۸. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۶، ص۷۹۳۸.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین بن سعد آمدی»، ج۳، ص۱۳۴.






جعبه ابزار