علی قهندزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
(
۳۶۵ ـ
۴۲۰ هـ.ق)
علی بن محمد قهندزی (م حدود
۴۲۰ هـ.ق) از محدثان، ادیبان و نحویان برجسته قرن چهارم (هجری قمری) بود.
او از شاگردان حاکم نیشابوری بود و
حدیث را از ابوعباس محاملی و دیگر محدثان عصر خود آموخت.
پیشوایان حدیث احادیث خود را بر او عرضه می‌کردند و دیگران نیز از او حدیث فرامی‌گرفتند.
واحدی، مفسر و نحوی معروف، او را استاد حدیث و
نحو می‌دانست.
با وجود نابینایی، در تحصیل علوم بسیار جدی بود.
اثر مهم او در
علم عروض با نام
العروض شناخته می‌شود.
برخی وفات او را حدود ۴۲۰ (هجری قمری) ذکر کرده‌اند.
ابوالحسن علی بن محمد بن ابراهیم کهن دژی نیشابوری منسوب به قلعه باستانی شهر
نیشابور در قرن چهارم (هجری قمری) است؛ از همین رو به
کهن دژی (قهندزی) معروف گشته است.
او محدث و از ادیبان و نحویان زمان خود به شمار میرفت.
او با آن‌که نابینا بود، در تحصیل جدی بود.
پیشوایان حدیث در آن عصر، احادیث خود را بر وی عرضه می‌کردند و دیگر مردم نیز از او حدیث فرا می‌گرفتند.
واحدی ـ مفسر و نحوی معروف ـ او را از استادان فن حدیث می‌دانست و احادیثی را بر وی قرائت می‌کرد و بدین شیوه از ایشان حدیث می‌آموخت.
واحدی در زمینه نحو نیز از او استفاده کرده است.
ابوالحسن از شاگردان
حاکم نیشابوری بود. حدیث را از
ابوعباس محاملی و دیگر محدثان عصر خود آموخت و روایت کرد.
علی بن محمد درباره علم عروض، علم شناخت وزن شعر به نام
العروض می‌باشد.
برخی وفات او را حدود ۴۲۰ (هجری قمری) دانسته‌اند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن محمد قهندزی»، ج۳، ص ۲۵۹.
