• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

منصور بن حسین آبی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: منصور بن حسین آبی


منصور بن حسین آبی (زنده در ۴۳۲ هـ.ق) از وزرای شیعه‌ مذهب آل‌بویه در ری بود.
او از دانشمندان بزرگ قرن پنجم (هجری قمری) در حوزه‌های فقه، ادب، تاریخ، لغت و جغرافیا به شمار می‌رفت.
وی در سال ۳۷۸ (هجری قمری) از محضر شیخ صدوق بهره برد.
به‌ گفته برخی منابع، در حلقه درسی شیخ طوسی نیز حضور داشته است.
ایشان مدتی وزیر مجدالدوله دیلمی در ری بود و با دانشمندان برجسته شیعه و سنی از جمله صاحب بن عباد و ثعالبی ارتباط نزدیک داشت.
از آثار مهم او می‌توان به نثر الدرر (در ۷ مجلد)، نزهة الأدیب، تاریخ الری، دیوان شعر و الأنس و العرس اشاره کرد.
کتاب‌های او در منابعی همچون معجم الادباء و الوافی بالوفیات مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
وی تا سال ۴۳۲ (هجری قمری) در قید حیات بوده است.



ابوسعد منصور بن حسین آبی رازی
[۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۲] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
[۳] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۴] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۵] محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
[۶] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
[۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۸] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
[۹] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۵۹.    
[۱۰] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
ملقب به وزیر کبیر زین الکفاة ذوالمعالی
[۱۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۱۲] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۱۰۸.    
[۱۳] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
[۱۴] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۱۵] محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
[۱۶] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۱۷] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
[۱۸] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
فقیه
[۱۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۲۰] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
[۲۱] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۲۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۲۳] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
امامی مذهب،
[۲۴] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۲۵] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
[۲۶] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    
نحوی،
[۲۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۲۸] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
[۲۹] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
لغوی،
[۳۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۳۱] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
ادیب،
[۳۲] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۳۳] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۳۴] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
[۳۵] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
[۳۶] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
شاعر،
[۳۷] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۳۸] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۳۹] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۴۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۴۱] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
[۴۲] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
مورخ،
[۴۳] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
جغرافی‌دان بود.
او از وزرای معروف آل‌بویه
[۴۴] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۱۰۸.    
[۴۵] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۲۱۰.    
[۴۶] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۴۷] محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
[۴۸] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
در ری
[۴۹] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
[۵۰] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    
و منسوب به آبه (آوه در حوالی ساوه)
[۵۱] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۵۲] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۵۳] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۵۲.    
[۵۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۵۵] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۵۹.    
[۵۶] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
که از حیات فردی وی اطلاع چندانی نداریم.
حُسنِ اخلاق، سلوک، فضایل و کمالاتش که او را یگانه دوران کرده بود.
[۵۷] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۵۹.    
[۵۸] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    

اخلاقش سبب شد تا بزرگان شیعه و اهل سنت چون صاحب بن عبّاد (م۳۸۵هـ.ق)
[۵۹] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۶.    
[۶۰] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۶۱] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۶۲] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
و ثعالبی (م ۴۳۰ هـ.ق) به مدح و ستایش فراوان از او بپردازند.
[۶۳] ثعالبی نیشابوری، ابی منصور عبداللّه لملک، تتمه یتمیة الدهر، ص۱۱۹-۱۲۰.
[۶۴] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    

چنان که از روایت جد ابوالفتوح رازی (ابوسعید محمد بن احمد خزاعی) از او پیداست، وی در سال ۴۳۲ (هجری قمری) در قید حیات بوده است.
[۶۵] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۶۶] محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    

برادرش ابومنصور محمد نیز از کاتبان بزرگ و از مشاهیر و وزرا بوده است.
[۶۷] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۶۸] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۵۲.    
[۶۹] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    



ابوسعد در سال ۳۷۸ (هجری قمری) از محضر شیخ صدوق (م ۳۸۱ هـ.ق) استفاده کرده است.
[۷۰] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۷۱] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۷۲] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    

به گفته منتجب‌الدین از مجلس شیخ طوسی (م ۴۶۰ هـ.ق) نیز بهره برده است.
[۷۳] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
[۷۴] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۷۵] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۱۰۸.    
[۷۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۲۱۰.    
[۷۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۷۸] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    

با توجه به ولادت شیخ طوسی در سال ۳۸۵ (هجری قمری) شاگردی او در محضر شیخ کمی بعید به نظر می‌رسد.


منصور بن حسین شاگردان و راویانی داشت که از آن میان می‌توان به افرادی همچون؛ ابومحمد عبداللّه لرحمان بن احمد بن حسین خزاعی معروف به مفید نیشابوری (م ۴۸۵ هـ.ق)
[۷۹] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
[۸۰] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۲۱۰.    
[۸۱] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۸۲] محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
[۸۳] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
[۸۴] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۲.    
و برادرش ابوسعید محمد بن احمد خزاعی (در الاربعین عن الاربعین) نیز از او روایت کرده‌اند.
[۸۵] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۸۶] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
[۸۷] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    


ذوالمعالی مدتی در ری وزیر مجدالدوله رستم بن فخرالدوله بویهی (۳۸۷ ـ ۴۲۰ هـ.ق) بود.
[۸۸] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۸۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۹۰] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۹۱] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۹۲] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
[۹۳] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    

وی در سال ۳۷۴ (هجری قمری) کتاب یا اصل زید نرسی، اصل جعفر بن محمد قرشی و برخی دیگر از اصول را به خط خویش نوشته است.
[۹۴] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۲۰.    



رازی کتاب‌هایی تألیف کرده که این آثار او عبارت‌اند از:
• نُزهة الادیب (الأدب / الآداب)؛
[۹۵] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۱۰۸.    
[۹۶] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۹۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۹۸] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
[۹۹] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    

• نثر الدرر؛
[۱۰۰] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۱۰۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
[۱۰۲] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۱۵.    
[۱۰۳] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
[۱۰۴] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۱۰۵] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
[۱۰۶] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۵۲.    
[۱۰۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۱۰۸] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    

• هفت مجلد مشهور به زبدة الاخبار؛
[۱۰۹] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
[۱۱۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    

• مختصر کتاب نزهة الادیب؛
[۱۱۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
[۱۱۲] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه،، ج۲۴، ص۱۰۸.    
[۱۱۳] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    

این کتاب در محاضرات و ادب؛
[۱۱۴] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
مشتمل بر مواعظ، حکم، نوادر، اخبار و روایات معصومین (علیهم‌السلام) و برخی از خطبه‌های امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) از جمله خطبه شقشقیه را بیان کرده است.
[۱۱۵] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
[۱۱۶] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۸.    
[۱۱۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    

وی در این کتاب برخی از خطبه‌های آن حضرت را به زید شهید نسبت داده است.
[۱۱۸] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    


بعضی از مجلدات خطی این کتاب در کتابخانه‌های ترکیه،
[۱۱۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
[۱۲۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۱۲۱] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه،ص۹۸.    
عراق، مصر و ایران موجود است.
[۱۲۲] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    

همچنین به تحقیق محمدعلی قرنه در هفت مجلد به چاپ رسیده است.
[۱۲۳] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    

فاضل هندی و همچنین صاحب جواهر در مسئله استحباب تحنّک در نماز به روایتی از این کتاب استشهاد کرده‌اند.
[۱۲۴] فاصل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام، ج۱، ص۱۹۳.    
[۱۲۵] نجفی جواهری، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۲۴۷.    
[۱۲۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
[۱۲۷] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
[۱۲۸] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
[۱۲۹] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۸.    

• تاریخ الری (التاریخ)؛
[۱۳۰] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
[۱۳۱] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۱۵.    
[۱۳۲] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۴.    
[۱۳۳] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۱۳۴] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه،، ص۹۹.    

که به گفته ثعالبی مثل آن در تاریخ تألیف نشده است.
[۱۳۵] ثعالبی نیشابوری، ابی منصور عبداللّه لملک، تتمه یتمیة الدهر، ص۱۲۰.
[۱۳۶] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۶.    

این کتاب از منابع و مآخذ معجم الادباء
[۱۳۷] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۲، ص۶۹۰.    
و معجم البلدان
[۱۳۸] حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
[۱۳۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
و الوافی بالوفیات بوده است.
[۱۴۰] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    

• دیوان شعر؛
[۱۴۱] شبستری، عبدالحسین، مشاهیر شعراء الشیعه، ج۵، ص۱۴۳.
[۱۴۲] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۲۱۰.    
[۱۴۳] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
[۱۴۴] محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
[۱۴۵] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    

ثعالبی حدود صد بیت از اشعار او را نقل کرده است.
[۱۴۶] ثعالبی نیشابوری، ابی منصور عبداللّه لملک، تتمه یتمیة الدهر، ص۱۲۰-۱۲۶.
[۱۴۷] منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۶.    

• الأنس و العرس؛
[۱۴۸] ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
[۱۴۹] محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    

• الرسائل.
[۱۵۰] باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۶۰.    

همچنین سند تعدادی از اصول اربعمأه نیز به او منتهی می‌شود.
[۱۵۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
[۱۵۲] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    


آبی تا سال ۴۳۲ (هجری قمری) در قید حیات بوده است.
[۱۵۳] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
[۱۵۴] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
[۱۵۵] اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۴.    
[۱۵۶] محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
[۱۵۷] حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    

(دیگر منابع:
[۱۵۸] ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۲۱۲.    
[۱۵۹] ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۲.    
[۱۶۰] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۷، ص۲۷۳.    
[۱۶۱] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۲، ص۳۸.    
[۱۶۲] علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۰۲، ص۲۶۸.    
[۱۶۳] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۱۸، ص۳۲۸.    
[۱۶۴] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۲۶۷.    
[۱۶۵] حرّ عاملی، محمد بن حسن، أمل الآمل، ج۲، ص۳۲۶-۳۲۷.    
[۱۶۶] خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۳۴۷-۳۴۸.
[۱۶۷] علوی، علی بن محمد، المجدی فی انساب الطالبیین، ص۶۰۷.    
[۱۶۸] افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۵، ص۲۱۹.    
[۱۶۹] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۷۸.    
[۱۷۰] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
[۱۷۱] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
[۱۷۲] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۵۲.    
[۱۷۳] قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۴.    
[۱۷۴] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، مجلد دوم، ج۴، ص۲۶۳.
[۱۷۵] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۷، ص۱۳۵.    
[۱۷۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ص۲۶۲.    
[۱۷۷] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ص۳۲۱.    
[۱۷۸] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، ص۱۹۵.
[۱۷۹] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۹۵.    
[۱۸۰] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۹۲۷.    
[۱۸۱] حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص ۱۹۳۹.    
[۱۸۲] بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۴۷۳.    
[۱۸۳] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۲۵.    
[۱۸۴] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۷، ص۲۹۸.    
[۱۸۵] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۳، ص۱۲.    
[۱۸۶] بستانی، بطرس، دایرة المعارف، ج۱، ص۲۶.
[۱۸۷] مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۴، ص۱۳۹۸.    
)


۱. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۲. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
۳. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۴. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۵. ↑ محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
۶. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
۷. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۸. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
۹. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۵۹.    
۱۰. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
۱۱. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۱۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۱۰۸.    
۱۳. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
۱۴. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۱۵. ↑ محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
۱۶. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۱۷. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
۱۸. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
۱۹. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۲۰. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
۲۱. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۲۲. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۲۳. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
۲۴. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۲۵. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
۲۶. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    
۲۷. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۲۸. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۲۹. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
۳۰. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۳۱. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۳۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۳۳. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۳۴. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
۳۵. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
۳۶. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
۳۷. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۳۸. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۳۹. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۴۰. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۴۱. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۴۲. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
۴۳. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۴۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۱۰۸.    
۴۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۲۱۰.    
۴۶. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۴۷. ↑ محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
۴۸. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۴۹. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
۵۰. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    
۵۱. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۵۲. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۵۳. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۵۲.    
۵۴. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۵۵. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۵۹.    
۵۶. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
۵۷. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۵۹.    
۵۸. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۷.    
۵۹. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۶.    
۶۰. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۶۱. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۶۲. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
۶۳. ↑ ثعالبی نیشابوری، ابی منصور عبداللّه لملک، تتمه یتمیة الدهر، ص۱۱۹-۱۲۰.
۶۴. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۶۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۶۶. ↑ محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
۶۷. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۶۸. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۵۲.    
۶۹. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
۷۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۷۱. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۷۲. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۷۳. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
۷۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۷۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۱۰۸.    
۷۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۲۱۰.    
۷۷. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۷۸. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۷۹. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
۸۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۲۱۰.    
۸۱. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۸۲. ↑ محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
۸۳. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۸۴. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۲.    
۸۵. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۸۶. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۸۷. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    
۸۸. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۸۹. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۹۰. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۹۱. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۹۲. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۹۳. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۹.    
۹۴. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۲۰.    
۹۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۱۰۸.    
۹۶. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۹۷. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۹۸. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
۹۹. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    
۱۰۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۱۰۱. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
۱۰۲. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۱۵.    
۱۰۳. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۱۰۴. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۱۰۵. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
۱۰۶. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۵۲.    
۱۰۷. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۱۰۸. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۱۰۹. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
۱۱۰. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۱۱۱. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
۱۱۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه،، ج۲۴، ص۱۰۸.    
۱۱۳. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۱۱۴. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۳.    
۱۱۵. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
۱۱۶. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۸.    
۱۱۷. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۱۱۸. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
۱۱۹. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
۱۲۰. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۱۲۱. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه،ص۹۸.    
۱۲۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
۱۲۳. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۱۲۴. ↑ فاصل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام، ج۱، ص۱۹۳.    
۱۲۵. ↑ نجفی جواهری، محمد حسن، جواهر الکلام، ج۸، ص۲۴۷.    
۱۲۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
۱۲۷. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۳۸.    
۱۲۸. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۱۲۹. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۹۸.    
۱۳۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
۱۳۱. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۱۵.    
۱۳۲. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۴.    
۱۳۳. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۱۳۴. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه،، ص۹۹.    
۱۳۵. ↑ ثعالبی نیشابوری، ابی منصور عبداللّه لملک، تتمه یتمیة الدهر، ص۱۲۰.
۱۳۶. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۶.    
۱۳۷. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۲، ص۶۹۰.    
۱۳۸. ↑ حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ص۵۱.    
۱۳۹. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
۱۴۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
۱۴۱. ↑ شبستری، عبدالحسین، مشاهیر شعراء الشیعه، ج۵، ص۱۴۳.
۱۴۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۲۱۰.    
۱۴۳. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۲.    
۱۴۴. ↑ محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
۱۴۵. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۱۴۶. ↑ ثعالبی نیشابوری، ابی منصور عبداللّه لملک، تتمه یتمیة الدهر، ص۱۲۰-۱۲۶.
۱۴۷. ↑ منتخب‌الدین رازی، علی بن عبدالله، فهرست منتجب‌الدین، ص۳۲۶.    
۱۴۸. ↑ ابن شاکر کتبی، محمد بن شاکر، فوات الوفیات، ج۴، ص۱۶۰.    
۱۴۹. ↑ محمودی، ضیاء‌الدین (محقق)، الاصول الستة عشر من الاصول الاولیه، ص۱۰۱.    
۱۵۰. ↑ باخرزی، علی بن حسن، دمیه القصر و عصره اهل العصر، ص۴۶۰.    
۱۵۱. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۲.    
۱۵۲. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۱۵۳. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۵۱.    
۱۵۴. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۶، ص۱۳۲.    
۱۵۵. ↑ اللجنة العلمیة فی مؤسسة الإمام الصادق(ع)، موسوعة طبقات الفقهاء، ج۵، ص۳۵۴.    
۱۵۶. ↑ محدث نوری، حسین، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۳، ص۷۸.    
۱۵۷. ↑ حسینی جلالی، محمدحسین، فهرس التراث، ج۱، ص۴۹۴.    
۱۵۸. ↑ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۲۱۲.    
۱۵۹. ↑ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۲.    
۱۶۰. ↑ ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۲۷، ص۲۷۳.    
۱۶۱. ↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۲، ص۳۸.    
۱۶۲. ↑ علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۰۲، ص۲۶۸.    
۱۶۳. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، ج۱۸، ص۳۲۸.    
۱۶۴. ↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۲۶۷.    
۱۶۵. ↑ حرّ عاملی، محمد بن حسن، أمل الآمل، ج۲، ص۳۲۶-۳۲۷.    
۱۶۶. ↑ خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۳۴۷-۳۴۸.
۱۶۷. ↑ علوی، علی بن محمد، المجدی فی انساب الطالبیین، ص۶۰۷.    
۱۶۸. ↑ افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۵، ص۲۱۹.    
۱۶۹. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۷۸.    
۱۷۰. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
۱۷۱. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۱۸۵.    
۱۷۲. ↑ امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۹، ص۲۵۲.    
۱۷۳. ↑ قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۴.    
۱۷۴. ↑ سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، مجلد دوم، ج۴، ص۲۶۳.
۱۷۵. ↑ مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۷، ص۱۳۵.    
۱۷۶. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ص۲۶۲.    
۱۷۷. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ص۳۲۱.    
۱۷۸. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، ص۱۹۵.
۱۷۹. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۲۹۵.    
۱۸۰. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۹۲۷.    
۱۸۱. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص ۱۹۳۹.    
۱۸۲. ↑ بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۴۷۳.    
۱۸۳. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۱، ص۲۵.    
۱۸۴. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۷، ص۲۹۸.    
۱۸۵. ↑ کحاله، عمر رضا، معجم المؤلفین، ج۱۳، ص۱۲.    
۱۸۶. ↑ بستانی، بطرس، دایرة المعارف، ج۱، ص۲۶.
۱۸۷. ↑ مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۴، ص۱۳۹۸.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «منصور بن حسین آبی»، ج۳، ص۳۸۸.


رده‌های این صفحه : ادیبان شیعه قرن 5 (قمری) | جغرافی‌دانان شیعه قرن 5 (قمری) | درگذشتگان سال 432 (قمری) | شاعران شیعه قرن 5 (قمری) | شخصیت‌های شیعه قرن 5 (قمری) | علمای شیعه قرن 5 (قمری) | فقهای شیعه قرن 5 (قمری) | لغویون شیعه قرن 5 (قمری) | مؤلفان شیعه قرن 5 (قمری) | مورخان شیعه قرن 5 (قمری) | نحویان شیعه قرن 5 (قمری) | وزیران آل بویه
جعبه ابزار