نکره و اسم عَلَم (صرف و نحو)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نکره و اسم عَلَم از اصطلاحات
ادبیات عرب است، گاهى
اسم علم،
نکره مىشود و آن هنگامى است كه بر تمام افرادى كه در يک اسم مشترکاند، دلالت كند.
برخى از اعلام، در اصل وضع، مقرون به «
أَلْ» اند،
«أَلْ» بر سر اين كلمات درمىآيد تا به اصل آنها توجّه شود.
نکره و اسم عَلَم از اصطلاحات
ادبیات عرب است، گاهى اسم علم، نكره مىشود و آن هنگامى است كه بر تمام افرادى كه در يک اسم مشترکاند، دلالت كند. در اين حالت،
مثنّی مىآيد و
جمع بسته مىشود و مانند اسمهاى نكره،
«أَلْ» معرفه بر سر آن درمىآيد:
اَلْيوسُفانِ، اَلْيوسُفونَ. برخى از اعلام، در اصل وضع، مقرون به
«أَلْ» اند:
الدَّحْداحُ، العَبَّاسُ، و
منقول از
مصدر،
اسم عین، يا
صفتاند.
«أَلْ» بر سر اين كلمات درمىآيد تا به اصل آنها توجّه شود.
م
م
م
•
فرهنگ اصطلاحات صرف و نحو عربی، دحداح، انطوان، ص۴۰۱.
