• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

إِبْکَارِ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: بکر (ابهام‌زدایی).

اِبْکَارِ: (بِالْعَشِیِّ وَ الاِبْکَارِ)
«اِبْکَارِ»، «بین الطلوعین» را می‌گویند.
ممکن است‌ «عَشِیّ» و «اِبْکَارِ» اشاره، به دو وقت معین، عصرگاهان و صبح‌گاهان باشد که انسان آمادگی برای حمد و تسبیح الهی دارد، چرا که هنوز مشغول کار روزانه نشده، و یا آن را به پایان رسانیده است.
و ممکن است به معنای‌ «دوام حمد و تسبیح» در تمام مدت شبانه روز باشد، و این تعبیر معمول است که فی المثل می‌گوئیم: «صبح و شام از او مراقبت کنید»، یعنی همیشه.
بعضی، این‌ «حمد و تسبیح» را اشاره، به‌ «نمازهای صبح و عصر» یا «تمام نمازهای پنجگانه» دانسته‌اند؛ در حالی که ظاهر تعبیر آیه، مفهومی وسیع‌تر از آن دارد و نمازها، می‌تواند فقط مصداقی از آن باشد.



(فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ) (پس اى پیامبر! صبر و شكيبايى پيشه كن كه وعده خدا حق است، و براى گناه [ترك اولى‌] خود استغفار كن، و هر صبح و شام پروردگارت را تسبيح و حمد بگو).
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى خداى سبحان را تسبیح بگو، تسبيحى كه همراه حمد او باشد، حمدش بر نعمت‌هاى جميلش، حمدى كه با توالى ايام استمرار داشته باشد و يا حمدى كه در هر صبح و شام انجام شود و بنا بر معنى اول، دو كلمه عشی و ابكار از قبيل کنایه خواهد بود.
بعضى از مفسرين‌ گفته‌اند: مراد از تسبيح به حمد در صبح و شام، همان نماز صبح و عصر است، و به همين جهت بايد گفت: اين آيه از بين همه آيات سوره در مدینه نازل شده؛ ليكن اين تفسیر صحيح نيست، بدين جهت كه از نظر روایات و مخصوصا روایات معراج، مسلم است كه نمازهاى پنجگانه همه در مکه و قبل از هجرت واجب شده، و بنا بر اين اگر مراد از تسبيح به حمد نماز صبح و عصر باشد، بايد آيه شريفه در مكه و قبل از واجب شدن ساير نمازها نازل شده باشد. (تفسیرهای آیه ۵۵ سوره غافر:)


۱. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۴۰.    
۲. غافر/سوره۴۰، آیه۵۵.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۱۵۱.    
۴. غافر/سوره۴۰، آیه۵۵.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷۳.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۱۷.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۴۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۲۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۲۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «إِبْکَارِ»، ص۱۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره غافر | لغات قرآن




جعبه ابزار