• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احادیث تفسیری آیه ۷ سوره ماعون

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احادیث تفسیری آیه ۷ سوره ماعون، از مباحث مرتبط به احادیث تفسیری اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌باشد. مفهوم کلی سوره ماعون یتیم‌نوازی و امدادرسانی به بینوایان، اهمیت دادن به نماز و پرهیز از ریاکاری و معادباوری و بیان آثار انکار معاد و نکوهش منکران است. احادیث تفسیری اهل بیت از آیه هقتم سوره ماعون به اهمیت یاری‌رساندن به همسایگان و جامعه از طریق به اشتراک‌گذاری وسایل ضروری و کمک‌های مالی اشاره دارد. در این روایات، "ماعون" به معنای قرض، احسان، وسایل خانه و زکات تفسیر شده و اهل بیت (علیهم‌السلام) تأکید دارند که افراد نباید از ارائه این کمک‌ها خودداری کنند، مگر در مواردی که همسایگان در نگهداری و استفاده از این وسایل مسئولیت‌پذیر نباشند.



(وَ یَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ) و از [دادن] زکات [و وسایل و مایحتاج خانه] خودداری می‌ورزند.

۱.۱ - حدیث اول

«امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام): نَهَی رَسُولُ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) اَنْ یَمْنَعَ اَحَدٌ الْمَاعُونَ جَارَهُ وَ قَالَ مَنْ مَنَعَ الْمَاعُونَ جَارَهُ مَنَعَهُ اللَّهُ خَیْرَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ وَکَلَهُ اِلَی نَفْسِهِ وَ مَنْ وَکَلَهُ اِلَی نَفْسِهِ فَمَا اَسْوَاَ حَالَه.»
امام علی (علیه‌السّلام): رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نهی فرمود از اینکه کسی از عاریه‌دادن اشیایی که همیشه در همه‌ی خانه‌ها لازم نیست و در هر محلّه یکی دو خانوار تهیّه می‌کنند، به همسایه دریغ نماید، و فرمود: «هرکس از عاریه‌دادن این‌گونه چیزها به همسایگانش دریغ کند، خداوند نیز خیر خود را در قیامت از وی دریغ دارد و او را بخود واگذارد، و هرکس را خداوند بخود واگذاشت پس چه حال بسیار بدی پیدا کرده است».

۱.۲ - حدیث دوم

«عَنْ اَبِی‌بَصِیرٍ قَال قَوْلَهُ عَزَّوَجَلَّ (وَ یَمْنَعُونَ الْماعُونَ) قَالَ هُوَ الْقَرْضُ یُقْرِضُهُ وَ الْمَعْرُوفُ یَصْطَنِعُهُ وَ مَتَاعُ الْبَیْتِ یُعِیرُهُ وَ مِنْهُ الزَّکَاهًْ فَقُلْتُ لَهُ اِنَّ لَنَا جِیرَاناً اِذَا اَعَرْنَاهُمْ مَتَاعاً کَسَرُوهُ وَ اَفْسَدُوهُ فَعَلَیْنَا جُنَاحٌ اِنْ نَمْنَعْهُمْ فَقَالَ لَا لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ اِنْ تَمْنَعُوهُمْ اِذَا کَانُوا کَذَلِک.»
ابوبصیر گوید: امام صادق (علیه‌السّلام) درباره‌ کلام خداوند عزّوجلّ: (وَ یَمْنَعُونَ المَاعُونَ) فرمود: «قرض است که به دیگری دهند و احسان است که در حقّ دیگری کنند و اثاث خانه است که به عاریه دهند و زکات هم از جمله آن است». به ایشان عرض کردم: «اگر همسایه‌هایی داشته باشیم که چون کالایی را به ایشان عاریه دهیم، آن را بشکنند و تباه کنند، در صورت دریغ کردن کالا از آنان، گناهی بر ما هست»؟ ایشان فرمود: «نه، اگر چنین باشند، چون از آنان دریغ کنید، گناهی بر شما نیست».

۱.۳ - حدیث سوم

«الصّادق (علیه‌السّلام): اَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ (وَ یَمْنَعُونَ الْماعُونَ) قَالَ الْقَرْضُ تُقْرِضُهُ وَ الْمَعْرُوفُ تَصْنَعُهُ وَ مَتَاعُ الْبَیْتِ تُعِیرُهُ.»
امام صادق (علیه‌السّلام): (و یَمْنَعُونَ الْماعُون) آن، قرض است که به دیگری دهی و احسان است که در حقّ دیگری کنی و اثاث خانه است که به عاریه دهی.

۱.۴ - حدیث چهارم

«الرّسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم): اَنَّ رَجُلًا سَاَلَهُ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ (وَ وَیْلٌ لِلْمُشْرِکِینَ • الَّذِینَ لا یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کافِرُونَ) قَالَ لَا یُعَاتِبُ اللَّهُ الْمُشْرِکِینَ اَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَهُ (فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ • الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ • الَّذِینَ هُمْ یُراؤُنَ • وَ یَمْنَعُونَ الْماعُونَ) اَلَا اِنَّ الْمَاعُونَ الزَّکَاهًُْ ثُمَّ قَالَ وَ الَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بِیَدِهِ مَا خَانَ اللَّهَ اَحَدٌ شَیْئاً مِنْ زَکَاهًِْ مَالِهِ اِلَّا مُشْرِکٌ بِاللَّهِ.»
از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده که شخصی از او در مورد این سخن خداوند: وای بر مشرکان! همان‌ها که زکات را نمی‌پردازند، و آخرت را منکرند!. سؤال کرد. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «خدواند مشرکان را سرزنش نمی‌کند، آیا این سخن پروردگار را نشنیده‌ای که می‌فرماید: (فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ• الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ• الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُونَ• وَ یَمْنَعُونَ المَاعُونَ)، بدانید که «ماعون» همان زکات است. سپس فرمود: «سوگند به کسی که جان محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در دست اوست، جز مشرک به خدا کسی دیگر در ادای زکات مال خویش خیانت نمی‌کند».


۱. ماعون/سوره۱۰۷، آیه۷.    
۲. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۷۵، ص۴۶.    
۳. حویزی، عبدالعلی، نورالثقلین، ج۵، ص۶۷۹.    
۴. صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۵، ص۸۰۷.    
۵. مجلسی، محمدباقر، مرآه العقول، ج۱۶، ص۹.    
۶. حویزی، عبدالعلی، نورالثقلین، ج۵، ص۶۷۹.    
۷. بحرانی، سید‌هاشم، البرهان، ج۵، ص۷۶۹.    
۸. صدوق، محمد بن علی، الکافی، ج۳، ص۴۹۹.    
۹. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۶، ص۲۸.    
۱۰. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۹۹.    
۱۱. حویزی، عبدالعلی، نورالثقلین، ج۵، ص۶۷۹.    
۱۲. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۹۶، ص۲۹.    
۱۳. مغربی، نعمان، دعائم الاسلام، ج۱، ص۲۴۷.    



• مراد خانی، کاظم، بحار الانوار فی تفسیر الماثور للقرآن.






جعبه ابزار