ادماء
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ادماء خون برآوردن را گویند از آن در باب‌های
صوم،
حج،
نکاح و
کفّارات، سخن رفته است.
خون گرفتن به
حجامت و مانند آن در صورتی که موجب ضعف گردد، و همچنين هر کاری که سبب بيرون آمدن خون در دهان شود، برای روزه‌دار
مکروه است.
در
حرمت ادماء برای
محرم بدون ضرورت، اختلاف است.
مفتی اگر به اشتباه به کوتاه کردن ناخن محرم فتوا دهد و گرفتن ناخن توسط وی سبب ادماء گردد، مفتی بايد يک گوسفند
کفّاره بدهد.
در صورت مؤثّر واقع نشدن روش‌های نصيحت، کناره‌گيری و برخورد تند زبانی در رفع
نشوز زن ناشزه، شوهر می‌تواند- به اندازه‌ای که سبب تنبيه زن و بازگشت او از حالت نشوز شود- او را بزند، به شرط آن که موجب ادماء نگردد.
زن اگر در مصيبت کسی صورت خود را به حدّی که خون برآيد، بخراشد بايد
کفّاره قسم بپردازد.برخی نيز به ثبوت کفّاره به صرف خراشيدن- هرچند خون بيرون نيايد- تصريح کرده‌اند.
کتاب «فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام» جلد۱ صفحه ۳۲۶؛ تالیف شده توسط جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی.
