• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اشراف (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اشراف، جمع شریف به معنای بزرگ قدر و اصیل و پاک نژاد و... است. منظور از آن در این جا، بزرگان و صاحبان نفوذ از جهت قدرت و امکانات مادی است.


اشخاص دارای جایگاه اجتماعی برجسته به لحاظ ریاست، ثروت یا نسب هستند. اشراف گاه بر اشخاص دارای منزلت معنوی نیز اطلاق می‌گردد. در زمان همه پیامبران، بیشترین مخالفان و دشمنان ایشان از میان اشراف و صاحبان قدرت و ثروت بودند. همان طور که در قرآن بارها به عدم قبول دین پیامبران عصرشان و ادامه پرستش بت ها اشاره شده است.
[۱] ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۷، ص۲۷۸.    

حتی شدت دشمنی آنان به جایی میرسید که نقشه‌های گوناگون برای قتل رسولان الهی می‌کشیدند. قرآن کریم آیات زیادی را از استهزاء ،
[۲] قلم/سوره۶۸، آیه۱۱.    
ارتجاع ،
[۳] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۶۴.    
ظلم و شکنجه گری
[۴] یونس/سوره۱۰، آیه۸۳.    
و اعمال مختلف آنان آورده است.
در قرآن کریم به اشراف اقوام گوناگون اشاره شده و از احوال و کارهای آنان سخن به میان آمده است.
[۵] مجمع البیان، شیخ طبرسی، ج۸، ص۳۴۲.    
[۶] ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۰، ص۱۶۴.    


در این مدخل از واژه‌های «ترف» و مشتقات آن و «ملا» و سیاق آیاتی که اشرافیت را برساند، استفاده شده است.

آرزوهای اشراف (قرآن)؛
ارتجاع اشراف (قرآن)؛
استهزای اشراف (قرآن)؛
اشراف بنی اسرائیل (قرآن)؛
اشراف صدر اسلام (قرآن).

۱. ↑ ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۷، ص۲۷۸.    
۲. ↑ قلم/سوره۶۸، آیه۱۱.    
۳. ↑ مؤمنون/سوره۲۳، آیه۶۴.    
۴. ↑ یونس/سوره۱۰، آیه۸۳.    
۵. ↑ مجمع البیان، شیخ طبرسی، ج۸، ص۳۴۲.    
۶. ↑ ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج۱۰، ص۱۶۴.    


فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اشراف».    



جعبه ابزار