اقتدا:به انجام عملى بسان عمل فردى دیگر، به قصدتأسّی گفته می شود. به اقتدا کننده «مقتدی»، به رفتار او«اقتدا» وبه اقتدا شونده «مقتدا به» گفته مى‌شود. از این عنوان در باب صلاة، سخن رفته است.
۱. مقتدا به باید عاقل، بالغ، مؤمن ، عادل و حلال‌زاده باشد. در صورت فقدان یکى از آن‌ها، اقتدا جایز نیست.
۲. مقتدا به آن است که مأموم نباشد. بنابراین، اقتدا به کسى که خود، به دیگرى اقتدا کرده است، صحیح نیست.
۱. متابعت مأموم از امام در افعال، واجب است که- به قول مشهور- به پیشى نگرفتن مأموم از امام در افعال محقّق مى‌شود. برخى، متابعت را به تأخّر مأموم از امام در انجام افعال نماز، تفسیر کرده‌اند.
۲.به قول مشهور، وجوب متابعت ،تعبّدی است، نه شرطى. از این رو، ترک آن، موجب بطلاننماز نمى‌شود
