بین الطّلوعین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بین الطّلوعین: به مدّت زمان میان
فجر صادق تا برآمدن آفتاب می گویند .
از آن به مناسبت، در باب هاى
طهارت،
صلاة،
حج،
تجارت و
نکاح سخن رفته است.
بحث مهم مطرح در
فقه درباره ی بین الطلوعین این است که این مدّت زمان از
روز به شمار مى‌رود یا از شب؟ به عبارت دیگر آیا آغاز روز،
طلوع فجر صادق است یا
طلوع خورشید؟معروف ومشهور، قول نخست است(آغاز روز،
طلوع فجر صادق است ). بنابراین،
روز عبارت است از مدّت زمان میان
طلوع فجر صادق و
غروب خورشید.
قول سومى نیز در مسئله وجود دارد که با برخى روایات منطبق است وآن این است که زمان یاد شده، نه از شب به شمار مى‌رود ونه از روز بلکه زمان مستقل وجدا از
شب و
روز است.
مدّت شب بنابر قول اوّل کوتاه تر از مدّت شب بنابر قول دوم است. در نتیجه زمان
نیمه‌شب- که آخر وقت
نماز مغرب و
عشا است- بنابر قول اوّل زودتر از زمان
نیمه شب بنابر قول دوم مى‌باشد.
آغاز وقت اداى
نماز صبح طلوع فجر صادق وانتهاى آن،
طلوع خورشید است.
زمان
وقوف اختیاری در
مشعر، بین الطّلوعین است.
مستحبات : اشتغال به
تعقیب بعد از
نماز صبح تا برآمدن آفتاب
و
دعا کردن در بین الطّلوعین
از
مستحبات مؤکّد است. نیز
مستحب است
مباهله بین الطّلوعین انجام گیرد.
مکروهات : خوابیدن،
آمیزش کردن
ونیز اشتغال به کسب وکار در این وقت،
کراهت دارد.
جمعى از پژوهشگران زیر نظر شاهرودى، سید محمود هاشمى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامى بر مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۲۱۷ .
