• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آمیزش

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



نزدیکی کردن را آمیزش می گویند که در فقه احکام بسیار زیادی دارد.




نزدیکى کردن را می گویند.



نزدیکى و مجامعت انسانى با انسان دیگر (مرد یا زن، در قبل یا دبر) یا با حیوان است. از آن با عناوینى مانند جماع، مواقعه، وطى، دخول، ایلاج، اتیان، و مباشرت یاد شده است.



احکام آن در بسیارى از باب‌ها مانند طهارت، صوم، اعتکاف، حج، نکاح، طلاق، ظهار، ایلاء و حدود آمده است.



آمیزش به سه نوع تقسیم مى‌شود که هر کدام تعریف و احکام ویژه‌اى دارند.



آمیزش پس از تحقّق اسباب شرعى حلیت آن است.

۵.۱ - اسباب شرعى آمیزش حلال


عبارتند از: پیوند زناشویى اعم از دائم یا موقت ، ملکیت و تحلیل .

۵.۲ - احکام مترتب بر دخول


بر دخول به مقدار ختنه‌گاه یا بیشتر، احکامى مترتّب مى‌گردد که بر سه گونه است؛ زیرا موضوع حکم یا آمیزش با‌ همسر است یا کنیز و یا اعم از آن دو.

۵.۳ - آمیزش با همسر


آمیزش با همسر، موجب استقرار تمام مهر در عقد دائم و نیز در عقد موقّت به شرط تمکین زن از شوهر در تمام مدّت تعیین شده، ثبوت عده و احصان مى‌شود.
همچنین در موردى که مرد در بیمارى منجرّ به فوت، زنى را به عقد خود در آورد، آمیزش شرط صحّت پیوند زناشویى است و در صورت مرگ شوهر بدون تحقق آمیزش، عقد باطل است.

۵.۴ - محلل و سه طلاقه


زن در موردى که به دلیل سه طلاقه شدن بر شوهر خود حرام شده باشد، پس از ازدواج با مرد دیگر و تحقّق آمیزش، بر شوهر قبلى حلال مى‌شود و مى‌تواند بعد از طلاق، به عقد او درآید.

۵.۵ - ازدواج کافر با مادر و دختر


اگر کافر در حال کفر با دخترى و مادر او ازدواج و آمیزش کند و سپس مسلمان شود، هر دو بر او حرام مى‌شوند. در صورت عدم آمیزش یا آمیزش با دختر تنها، عقد دختر صحیح و عقد مادر باطل است.

۵.۶ - مدت ترک آمیزش


ترک آمیزش با همسر دائمى بیش از چهار ماه حرام است. ثبوت این حکم نسبت به همسر موقّت، مورد اختلاف است.

۵.۷ - آمیزش با کنیز


آمیزش با کنیزى که مولا در صدد فروش او است، موجب ثبوت استبراء مى‌شود.همچنین در صورتى که سبب حلیت آمیزش، مالکیت کنیز باشد نه تحلیل، موجب ثبوت احصان مى‌گردد.

۵.۸ - آمیزش مطلق


مطلق آمیزش حلال موجب ثبوت نسب و حرمت ازدواج با مادر، دختر و نوه‌هاى زن براى مرد، و حرمت ازدواج با پدر، پسر و نوادگان مرد براى زن مى‌شود.

۵.۹ - آمیزش در دبر زن


به قول مشهور، آمیزش در دبر زن مکروه است.

۵.۱۰ - زمانهای آمیزش


آمیزش در شب دوشنبه، سه‌شنبه، شب و ظهر پنج‌شنبه، شب و بعد از عصر جمعه مستحب است.
آمیزش هنگام خورشید و ماه‌گرفتگى، هنگام ظهر- جز روز پنج‌شنبه- هنگام غروب، در ایام محاق (دو یا سه شب آخر ماه)، شب نخست هر ماه- جز ماه رمضان- نیمه ماه، هنگام وزیدن بادهاى سیاه، زرد و سرخ و رخداد زلزله، و نیز با‌ بدن عریان، شکم پر و پشت یا رو به قبله بودن مکروه است.



آمیزش مرد با زنى که به گمان حلال بودن صورت مى‌گیرد.آمیزش به شبهه مانند آمیزش حلال، موجب ثبوت عدّه و نسب و به قول مشهور نشر حرمت مى‌شود .




۷.۱ - آمیزش بدون تحقق اسباب شرعی


آمیزش بدون تحقّق اسباب شرعى حلیت که در صورت آگاهى و اختیار حرمت ذاتى دارد مانند زنا.

۷.۲ - آمیزش با تحقق اسباب شرعی


آمیزش با تحقّق اسباب و وجود مانع شرعى که با آگاهى و اختیار، حرمت عرضى دارد مانند آمیزش با همسر در حال حیض.

۷.۳ - مصادیق حرام ذاتی


زنا (آمیزش مرد با زن) ، لواط (آمیزش مرد با مرد) ، مساحقه (آمیزش زن با زن) و آمیزش انسان با حیوان ، مصادیق حرام ذاتى‌اند و ارتکاب آن‌ها موجب ثبوت احکامى از قبیل تعزیر و حرمت گوشت حیوان در آمیزش با آن ، و حد (تازیانه، کشتن و سنگسار) در سه مورد دیگر مى‌گردد.

۷.۴ - اثر آمیزشهای حرام ذاتی


ارتکاب این امور موجب حرمت ابدى ازدواج با برخى بستگان فرد تجاوز شده مانند مادر و خواهر در لواط و نیز حرمت ابدى ازدواج با زن شوهردارى مى‌شود که زنا با او واقع شده است.

۷.۵ - مصادیق حرام عرضی


آمیزش در حال حیض ، نفاس ، روزه
[۲۲] العروة الوثقی، ج۲، ص۱۷۷.
، اعتکاف
[۲۳] العروة الوثقی، ج۲، ص۲۵۸.
، احرام ،پس از ظهار ،ایلاء ، قسم ، عهد ، نذر و نیز پس از شرط ترک آن در ضمن عقد لازم ، بعد از افضاءو پس از مرگ و نیز پیش از رسیدن همسر به سنّ نه سالگى ، حرمت عرضى دارد.



آمیزش حرام اعم از ذاتى یا عرضى، موجب بطلان روزه ، اعتکاف و حج و ثبوت کفاره مى‌شود و در موارد قسم، عهد و نذر بر ترک آن، علاوه بر کفّاره، موجب نقض قسم، عهد و‌ نذر مى‌گردد. همچنین در مواردى مانند آمیزش با مرده ، با زوجه پس از افضاى او و با حائض، موجب ثبوت تعزیر است.



دخول در قبل به مقدار ختنه‌گاه یا بیشتر هر چند منى بیرون نیاید، موجب حصول جنابت است.تحقّق جنابت به دخول در دبر بدون بیرون آمدن منى، مورد اختلاف است؛ قول مشهور، تحقّق آن است.در تحقّق آن به آمیزش با حیوان اختلاف است.




 
۱. جواهر الکلام، ج۳۰، ص۱۶۷-۱۶۸.    
۲. جواهر الکلام، ج۳۱، ص۷۵.    
۳. جواهر الکلام، ج۳۹، ص۲۲۰.    
۴. جواهر الکلام، ج۳۲، ص۱۵۹.    
۵. جواهر الکلام، ج۳۰، ص۶۷-۶۸.    
۶. جواهر الکلام، ج۲۹، ص۱۱۵-۱۱۷.    
۷. العروة الوثقی، ج۵، ص۴۹۹.    
۸. جواهر الکلام، ج۲۴، ص۱۹۳.    
۹. جواهر الکلام، ج۲۹، ص۳۴۹.    
۱۰. العروة الوثقی، ج۵، ص۴۹۶.    
۱۱. العروة الوثقی، ج۵، ص۴۸۳.    
۱۲. جواهر الکلام، ج۲۹، ص۵۴-۶۱.    
۱۳. جواهر الکلام، ج۲۹، ص۳۷۴.    
۱۴. جواهر الکلام، ج۳۲، ص۳۷۸-۳۷۹.    
۱۵. جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۳۶-۶۳۹.    
۱۶. العروة الوثقی، ج۵، ص۵۲۵-۵۲۸.    
۱۷. جواهر الکلام، ج۴۱، ص۲۵۸.    
۱۸. جواهر الکلام، ج۴۱، ص۳۷۴-۳۸۷.    
۱۹. العروة الوثقی، ج۵، ص۵۲۵-۵۲۶.    
۲۰. العروة الوثقی، ج۳، ص۵۹۴.    
۲۱. العروة الوثقی، ج۱، ص۶۴۹.    
۲۲. العروة الوثقی، ج۲، ص۱۷۷.
۲۳. العروة الوثقی، ج۲، ص۲۵۸.
۲۴. جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۴۹.    
۲۵. جواهر الکلام، ج۳۳، ص۱۵۵.    
۲۶. جواهر الکلام، ج۳۳، ص۳۲۳.    
۲۷. جواهر الکلام، ج۲۹، ص۴۲۵.    
۲۸. جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۴.    
۲۹. جواهر الکلام، ج۲۹، ص۱۱۸.    
۳۰. العروة الوثقی، ج۳، ص۵۹۲.    
۳۱. العروة الوثقی، ج۳، ص۶۹۴.    
۳۲. جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۴۹.    
۳۳. جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۴.    
۳۴. جواهر الکلام، ج۲۹، ص۴۲۵.    
۳۵. جواهر الکلام، ج۳، ص۲۲۵.    
۳۶. العروة الوثقی، ج۱، ص۵۰۶.    
۳۷. جواهر الکلام، ج۳، ص۳۱-۳۵.    
۳۸. جواهر الکلام، ج۳، ص۳۶-۳۸.    




فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد۱، صفحه۱۴۶-۱۴۹.    




جعبه ابزار