کَراهت به فتح کاف یکی از احکام خمسه تکلیفی می‌باشد.
به موجب این حکم، انسان می‌تواند فعل مورد نظر شارع را انجام دهد بدون این‌كه کیفر شود ولی اگر آن را انجام ندهد، پاداش می‌یابد.
در تعریف آن چنین گفته‌اند: «الکراهۀ شرعا کون الفعل بحیث یکون ترکه أولی مع عدم المنع من الفعل» یعنی کراهت بودن فعل است به‌نحوی که ترک آن أُولی باشد با عدم منع از فعل. و چنین فعلی را مکروه می‌گویند.
