تعاون انسان و جن (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تعاون یکی از اصول اخلاقی مهم است که در
قرآن با صیغه
امر به آن اشاره شده و همین
امر نشانگر اهمیت و ارزشمندی آن است.
امکان ارتباط و
تعاون ، میان
انسان و
جن امکان دارد.
«قل لئن اجتمعت الانس والجن علی ان یاتوا بمثل هـذا القرءان لا یاتون بمثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیرا»؛ بگو: «اگر انسانها و پریان (جن و انس) اتفاق کنند که همانند این
قرآن را بیاورند، همانند آن را نخواهند آورد؛ هر چند یکدیگر را (در این کار) کمک کنند. (از اینکه خداوند فرمود: «اگر جن و انس، دست به دست هم دهند باز نمی‌توانند مثل قرآن بیاورند» استفاده می‌شود که امکان ارتباط و تعاون میان آنان وجود دارد و گرنه
تحدی لغو بود)
این
آیه با صراحت تمام ، همه جهانیان را اعم از کوچک و بزرگ ،
عرب و غیر عرب ، انسانها و حتى موجودات
عاقل غیر انسانى ، دانشمندان ، فلاسفه ، ادباء، مورخان ، نوابغ و غیر نوابغ ، خلاصه همه را بدون
استثناء دعوت به مقابله با قرآن کرده است و مى گوید اگر فکر مى کنید قرآن سخن خدا نیست و ساخته مغز بشر است ، شما هم انسان هستید، همانند آن را بیاورید و هر گاه بعد از تلاش و کوشش همگانى ، خود را ناتوان یافتید، این بهترین دلیل بر
معجزه بودن قرآن است .
این دعوت به مقابله که در اصطلاح علماء عقائد، ((تحدى )) نامیده مى شود یکى از ارکان هر معجزه است ، و هر جا چنین تعبیرى به میان آمد به روشنى مى فهمیم که آن موضوع ، از معجزات است .
نیروهای بشری و جنی، از آوردن مثل قرآن، به رغم تعاون با یکدیگر
عاجز و ناتوان هستند.
«قل لئن اجتمعت الانس والجن علی ان یاتوا بمثل هـذا القرءان لا یاتون بمثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیرا»؛ بگو: «اگر انسانها و پریان (جن و انس) اتفاق کنند که همانند این قرآن را بیاورند، همانند آن را نخواهند آورد؛ هر چند یکدیگر را (در این کار) کمک کنند.
کلمه ظهیر به معناى کمک کار وماءخوذ از ظهر است مانند کلمه رئیس که ماءخوذ از ((راءس)) است ، وکلمه ((بمثله)) از باب به کار بردن اسم ظاهر در جاى مضمر است ، و ضمیر آن به قرآن برمى گردد.
در این آیه به روشنى و صراحت تحدى شده است ، وظهور در این دارد که به تمامى خصوصیات قرآن وصفات کمالى که از نظر لفظ ومعنا دارد تحدى شده ، نه تنها به
فصاحت و
بلاغت لفظ آن ، زیرا اگر منظور معجره بودن لفظ آن بود دیگر معنا نداشت که همه جن وانس را دخالت دهد، بلکه باید مى فرمود: اگر همه عرب جمع شوند نمى توانند به مثل آن بیاورند.
علاوه بر این ظاهر آیه مى رساند که تحدى مزبور
مدت معینى ندارد، به شهادت اینکه مى بینیم در این عصر هم که اثرى از فصحا و بلغاى آن
روز عرب نمانده قرآن بر اعجاز باقى مانده وبه بانگ بلند تحدى مى کند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تعاون انسان و جن»
