دریا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
توده ی بسیار بزرگى از
را دریا می گویند. از آن در باب هاى
،
،
،
،
و
ذباحه و
سخن رفته است.
آب دریا و
ماهی هاى آن از مباحات است و فروختن آنها قبل از
نیست.
۱) بنابر
قول مشهور، انواع جانوران دریایى- جز
ماهی دار،
میگو و پرنده ی دریایى، مانند مرغابى- از
گوشتان به شمار مى‌روند. ماهى بى پولک نیز بنا بر
مشهور،
است.
۲)در
پذیر بودن حیوانات
حرام گوشت دریایى اختلاف است.
۳)بنابر قول مشهور
وخوک دریایى پاکند.
۴)
جانور دریایى براى
،
است.
۱)
دریایى براى
و نیز در حال طوفانى بودن دریا
است.
۲)کسى که
کرده پیاده به
رود، باید از خشکى برود و با
دریایى
،محقق نمى شود.
۳)اموال بدست آمده از کشتى غرق شده در دریا اگر به وسیله ی امواج
به ساحل افتاده باشد، از آنِ صاحبش است؛ امّا اگر با غوّاصى به دست آمده، بنابر قول برخى، از آنِ
غوّاص است. برخى گفته‌اند: اگر صاحب اموال- به جهت
از دستیابى به مال خود- از آنها
کرده باشد، از آنِ
غوّاص خواهد بود.
۴)کسى که در
دریایى
مرده است، اگر رساندن او به خشکى ممکن نباشد یا دشوار باشد، پس از
(
دادن،
کردن و
خواندن بر او) و بستن جسمى سنگین به پایش یا قراردادن وى درون چیزى- مثل
خم- که به زیر
مى‌رود، اورا به دریا مى‌افکنند.
جواهرى مانند
و
لؤلؤ که با
در دریا به دست مى‌آید، اگر ارزش آن در
یک
یا بیشتر باشد،
است
آن پرداخت گردد.
ساحل دریا از
به شمار مى‌رود.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۶۰۸ تا ۶۰۹.
