• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَهِدْتُم (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



منبع: مرتبط


شَهِدْتُم:(شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا)
شَهِدْتُم: در اصل از مصدر «شهادت» به معنى «گواهى دادن» است.



به موردی از کاربرد شَهِدْتُم در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - شَهِدْتُم (آیه ۲۱ سوره فصلت)

(وَ قَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدتُّمْ عَلَيْنَا قَالُوا أَنطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَ هُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ) (آن‌ها به پوست‌هاى خود مى‌گويند: «چرا بر ضدّ ما گواهى داديد؟!» جواب مى‌دهند: «همان خدايى كه هر موجودى را به سخن در آورده ما را گويا ساخته تا حقايق را بازگو كنيم و او شما را نخستين بار آفريد و به سوى او بازگردانده مى‌شويد.»)

۱.۲ - شَهِدْتُم در المیزان و مجمع‌ البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين جمله عتاب و اعتراضى است از گنهكاران به پوست بدنشان كه چرا عليه ما شهادت داديد. بعضى از مفسرين‌گفته‌اند: اعتراض نيست، بلكه استفهام تعجبى است و مى‌خواهند براى رفع تعجب خود از اينكه پوست بدن هم زبان دارد، سبب آن را بپرسند. و اگر اين سؤال را تنها از پوست بدن خود مى‌كنند، نه از گوش و چشم خود، با اينكه آن دو نيز عليه ايشان شهادت داده‌اند، براى اين است كه شهادت دادن چشم و گوش خيلى تعجب آور نيست، چون عينا نظير شهادت دادن گواهان عليه ديگران است. چشم و گوش هم عليه ساير اعضاء شهادت مى‌دهند. اين عجب است كه پوست بدن عليه خودش شهادت دهد و آن گناهى را كه به وسيله خودش ارتكاب شده برملا بسازد. بعضى‌ از مفسرين گفته‌اند: بدين جهت تنها نام جلود را آورده كه گنهكاران را بيشتر رسوا كند، مخصوصا اگر مراد از جلود پوست آلت تناسلى باشد. مفسرين ديگر وجوه ديگرى را نيز ذكر كرده‌اند.

آيه مورد بحث از عذاب آخرت کفار مغرور و ظالمان مجرم و گواهى دادن اعضاى پيكر آن‌ها در روز قيامت سخن مى‌گويد، مى‌فرمايد:
«آن‌ها به پوست‌هاى تن خود مى‌گويند: چرا بر ضد ما گواهى داديد؟...» (لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنٰا)
چه شاهدان عجيبى! كه عضو پيكر خود انسانند و شهادتشان به‌هيچ‌وجه قابل انكار نيست، چرا كه در همه صحنه‌ها حاضر و ناظر بوده و به فرمان الهى به سخن آمده‌اند.
البته هيچ مانعى ندارد كه خداوند درک و شعورى در آن‌ها ايجاد كند و از روى علم و آگاهى در آن محضر بزرگ شهادت دهند و به هر حال آن روز، روز رسوايى بزرگ است، روزى است كه تمام وجود انسان به سخن در مى‌آيد، تمامى اسرار او را فاش مى‌كنند، به طورى كه تمام گنهكاران را در وحشت عميقى فرومى‌برد.


۱. فصلت/سوره۴۱، آیه۲۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن-دار القلم، ص۴۶۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۷۷.    
۴. فصلت/سوره۴۱، آیه۲۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۷۹.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۷۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۵۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۴۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۴.    
۱۰. فصلت/سوره۴۱، آیه۲۱.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۲۰، ص۲۴۸.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌، ط-دار الکتب الاسلامیه‌، ج۲۰، ص۲۵۰.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَهِدْتُم»، ج۲، ص۵۳۲.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره فصلت | لغات قرآن




جعبه ابزار