• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قصص (قرآن)•

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



قصص (قرآن)، یکی از نام‌های قرآن را می‌گویند.



قصص (به فتح قاف) مصدر و به معنای اقتصاص ( داستان سرایی ) و یکی از نام‌های قرآن است.
بعضی از مترجمان، قصص (به فتح قاف و معنای مصدری) را با قصص (به کسر قاف، جمع قصه) که در قرآن به کار نرفته است اشتباه گرفته و «احسن القصص» را که به معنای گزارش حال، ماجرا و سرگذشت واقعی است و با قصه‌های خیالی و تخیلی تفاوت بسیار دارد، به «بهترین قصه‌ها» ترجمه کرده‌اند.


در آیه ۳ سوره یوسف آمده است: (نحن نقص علیک احسن القصص بما اوحینا الیک هذا القرآن)؛ «ما بهترین سرگذشت‌ها را از طریق این قرآن که به تو وحی کردیم، برتو بازگو می‌کنیم».


دلیل نامگذاری قرآن به «قصص» این است که قرآن اخبار و سرگذشت امت‌های پیشین را بازگو می‌کند.
[۳] سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۴.
[۴] رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۳۲.



احسن القصص (قرآن) .


۱. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۲۸۰.    
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۸۱.    
۳. سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۴.
۴. رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۳۲.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «قصص (قرآن)».    



جعبه ابزار