قوت غالب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قوت غالب به معنای خوراک مورد نیاز
بدن انسان است و قوت غالب، خوراکی است که مردم غالباً از آن تغذیه می‌کنند.
از احکام مرتبط با آن در باب‌های
زکات،
تجارت،
نکاح و
کفّارات سخن گفته‌اند.
در
فقه برای عبارت قوت غالب مواردی تطبیق شده است.
در جنسی که به عنوان
زکات فطره داده می‌شود، اختلاف است. مشهور متاخران، آن را قوت غالب دانسته‌اند.
در اینکه مراد از قوت غالب، قوت نوع انسان‌ها است یا قوت غالب منطقه‌ای که انسان در آنجا زندگی می‌کند و یا قوت غالب زکات دهنده، احتمالات مختلفی در مسئله داده شده است. برخی احتمال اول
و برخی دیگر احتمال دوم
را برگزیده‌اند. بعضی گفته‌اند: زکات دهنده مخیّر است بین پرداخت قوت غالب خود یا وطنش و یا منطقه‌ای که شب
عید فطر در آنجا اقامت دارد.
برخی
احتکار طعام را
حرام دانسته و
طعام را به قوت غالب تعریف کرده‌اند.
از
نفقۀ زن که
شوهر باید آن را برای وی فراهم کند، طعام (خوراک) است.
مقصود از طعام بنابر قول برخی، قوت غالب منطقۀ زندگی است.
به قول برخی، در اطعام فقرا به عنوان کفّاره، خوراکی باید از جنس قوت غالب از
گندم و
جو یا
آرد و
نان تهیه شده از آن دو باشد.
خرما و
کشمش نیز کفایت می‌کند.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۶، ص۶۸۹.
