لفظ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

لَفْظ (به فتح لام و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای انداختن است. این لفظ تنها یک بار در کلام الله آمده است.

---

لَفْظ:‌ انداختن است. «لفظ ریقه: رمی به» آب دهانش را‌ انداخت؛ «لفظ الرّحی الدّقیق» آسیاب آرد را کنار ریخت. کلام را از آن لفظ گویند که از دهان‌ انداخته می‌شود.

---

(ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ اِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ) «سخنی نمی‌گوید مگر اینکه نزد او مراقبی است آماده». آیه صریح است در ضبط و محفوظ ماندن اقوال انسان، مثل: (اَمْ یَحْسَبُونَ اَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ بَلی‌ وَ رُسُلُنا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ‌) (آيا آنان مى‌پندارند كه ما اسرار نهانى و سخنان درگوشى آنان را نمى‌شنويم؟! آرى، فرستادگان [فرشتگان‌] ما نزد آنها هستند و مى‌نويسند).

---

این لفظ تنها یک بار در کلام الله آمده است.

---