• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لفظ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




لَفْظ (به فتح لام و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای انداختن است. این لفظ تنها یک بار در کلام الله آمده است.



لَفْظ:‌ انداختن است. «لفظ ریقه: رمی به» آب دهانش را‌ انداخت؛ «لفظ الرّحی الدّقیق» آسیاب آرد را کنار ریخت. کلام را از آن لفظ گویند که از دهان‌ انداخته می‌شود.


(ما یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ اِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ) «سخنی نمی‌گوید مگر اینکه نزد او مراقبی است آماده». آیه صریح است در ضبط و محفوظ ماندن اقوال انسان، مثل: (اَمْ یَحْسَبُونَ اَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ بَلی‌ وَ رُسُلُنا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ‌) (آيا آنان مى‌پندارند كه ما اسرار نهانى و سخنان درگوشى آنان را نمى‌شنويم؟! آرى، فرستادگان [فرشتگان‌] ما نزد آنها هستند و مى‌نويسند).


این لفظ تنها یک بار در کلام الله آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۹۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۴۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۹۱.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۷۱.    
۵. ق/سوره۵۰، آیه۱۸.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۴۸.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۲۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۱۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۵۶.    
۱۰. زخرف/سوره۴۳، آیه۸۰.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۹۵.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۲۵.    
۱۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۱۸۹.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۸۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۲۷۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لفظ"، ج۶، ص۱۹۸.    






جعبه ابزار