• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آب دهان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آب دهان به بزاق دهان گفته می‌شود و دارای احکامی است که در باب‏هاى طهارت، صلات، صوم و اطعمه و اشربه آمده است.




فرو بردن بزاق براى روزه‏دار جايز است.



بيرون انداختن بزاق در حال نماز ، انداختن آن در مسجد ، پاك كردن آيات قرآن و تر كردن كفن با آن كراهت دارد.



در حليّت يا حرمت خوردن بزاق شخص ديگر اختلاف است.



آب دهان مسلمان و كسى كه ملحق به او مى‏باشد، پاك است، ولى آب دهان كافر و حيوانات نجس العين (سگ و خوك) نجس است.



روزه با فرو بردن بزاق خارج شده از فضاى دهان يا بزاق ديگرى در صورت مستهلك نشدن آن در آب دهان روزه‏دار، باطل مى‏شود.



با خوردن چيز نجس، بزاق نجس نمى‏شود، جز در صورت تغيير بو، رنگ يا مزه آن به نجاست كه با زوال آن پاك مى‏گردد.


 
۱. جواهرالكلام ج۱۶، ص۲۹۸.    
۲. جواهر الکلام ج۱۱، ص۵۸.    
۳. جواهر الکلام ج۱۴، ص۱۲۷.    
۴. الحدائق الناضرة ج۱۸، ص۲۲۱.    
۵. جواهر الكلام ج۴، ص۲۳۳.    
۶. جواهر الکلام ج۳۶، ص۳۹۳.    
۷. العروه الوثقی ج۱، ص۱۴۲.    
۸. جواهر الکلام ج۱۶، ص۲۹۸-۲۹۹.    
۹. جواهر الکلام ج۳۶، ص۴۱.    




فرهنگ فقه مطابق با مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۹۷.    



جعبه ابزار