ملک کبیر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ملك كبير:(وَ مُلْكاً كَبيراً) براى «نعيم» و «ملك كبير» تفسيرهاى زيادى شده، از جمله در حديثى از
امام صادق (علیه‌السلام) مى‌خوانيم: «معناى آيه اين است: ملكى است كه هرگز زائل نمى‌شود و فنا نمى‌پذيرد». يا نعمت‌هاى بهشتى آن قدر گسترده است كه از نظر كثرت به وصف نمى‌آيد. يا اين كه «ملك كبير» آن است كه
فرشتگان به هنگام دخول بر بهشتيان اذن مى‌گيرند، و با سلام به آنها تحيت مى‌گويند.
يا بهشتيان هر چه اراده كنند به آن دست مى‌يابند. يا پايين‌ترين فرد بهشتى قلمرو ملكش به اندازه‌اى است كه وقتى نگاه مى‌كند فاصله هزار سال راه را مى‌بيند! و يا به معناى ملک دائمى، ابدى و توأم با تحقق تمام آرزوها است.
واژه «نعيم» كه در لغت به معناى «نعمت‌هاى فراوان» است، و «ملك كبير» كه از عظمت و وسعت باغ‌هاى بهشتيان خبر مى‌دهد،
مفهوم وسيع و گسترده‌اى دارند كه همه تفسيرهاى فوق را شامل مى‌شوند.
(وَ إِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَ مُلْكًا كَبِيرًا) (و هنگامى كه آن جا را ببينى نعمت و ملک عظيمى را مى‌بينى!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى رأيت اول، اين است كه اگر چشم خود را بدانجا يعنى به بهشت بيفكنى، در آنجا نعيمى مى‌بينى كه با زبان قابل وصف نيست، و ملک كبيرى مى‌بينى كه با هيچ مقياسى نمى‌توان تقديرش كرد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «ملک کبیر»، ص۵۵۲.
