• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یُحارِبُونَ‌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





یُحارِبُونَ: (الَّذينَ يُحارِبُونَ اللّهَ)
در اصل از مادّه «حرب» به معنى «جنگ يا پيكار» است.
منظور از «محاربه با خدا و پیامبر» در آیه مورد بحث، آن‌چنان كه در احادیث اهل بیت (علیهم‌السلام) وارد شده و شأن نزول آیه نيز كم‌ و بيش به آن گواهى مى‌دهد اين است كه: كسى با تهديد به اسلحه به جان يا مال مردم تجاوز كند، اعم از اين كه به صورت دزدان گردنه‌ها در بيرون شهرها چنين كارى كند و يا در داخل شهر، بنابراين افراد چاقوكشى كه حمله به جان و مال و نواميس مردم مى‌كنند نيز مشمول آن هستند. ضمنا جالب توجه است كه محاربه و ستيز با بندگان خدا در آيه مورد بحث، به عنوان محاربه با خدا معرفى شده و اين تأكيد فوق‌العاده اسلام را دربارۀ حقوق انسانها و رعايت امنیت آنان ثابت مى‌كند.



به موردی از کاربرد یُحارِبُونَ‌ در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - یُحارِبُونَ‌ (آیه۳۳ سوره مائده)

(إِنَّما جَزاء الَّذينَ يُحارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ في الأَرْضِ فَسادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْديهِمْ وَ أَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ في الدُّنْيا وَ لَهُمْ في الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظيمٌ) «كيفر آنها كه با خدا و پيامبرش به جنگ برمى‌خيزند، و براى فساد در روى زمین تلاش مى‌كنند، و با تهديد اسلحه، به جان و مال و ناموس مردم حمله مى‌برند، فقط اين است كه اعدام شوند؛ يا به دار آويخته گردند؛ يا دست و پاى آنها، بعكس يكديگر چهار انگشت از دست راست و چهار انگشت از پاى چپ، بريده شود؛ و يا از سرزمين خود تبعيد گردند. اين رسوايى آنها در دنياست؛ و در آخرت، مجازات بزرگى دارند.»

۱.۱.۱ - یُحارِبُونَ‌ در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله: (يُحارِبُونَ اللّهَ) از آنجا كه معناى تحت اللفظى‌ و حقيقتش در مورد خداى تعالى محال است، و ناگزير بايد بگوئيم معناى مجازى آن منظور است، از اين جهت معناى وسيع و دامنه دارى خواهد داشت، (چون معناى مجازى محاربه با خدا همان دشمنى كردن با خدا است)، و دشمنى با خدا معناى وسيعى است كه هم شامل مخالفت با يک يک احکام شرعی مى‌شود و هم بر هر ظلمى و اسرافى صادق است و ليكن از آنجا كه در آيه شريفه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را هم ضميمه كلمه اللَّه كرده، و فرموده: (الَّذينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ) اين معنا را به ما مى‌فهماند كه مراد از محاربه، دشمنى با خدا در خصوص مواردى است كه رسول نيز در آن دخالتى دارد و در نتيجه تقريبا متعين مى‌شود كه بگوئيم: مراد از محاربه با خدا و رسول عملى است كه برگشت مى‌كند به ابطال اثر چيزى كه رسول از جانب خداى سبحان بر آن چيز ولایت دارد، نظير جنگيدن کفار با رسول و با مسلمانان، و راهزنى راهزنان كه امنيت عمومى را خدشه‌دار مى‌سازد، امنيتى را كه باز گسترش دامنه ولايت رسول آن امنيت را گسترش داده.

۱. مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۲۲۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۶.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه، ج۴، ص۳۶۰.    
۵. مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱۳.    
۷. مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۸. مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۳۲.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۲۶.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۸.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۹۱.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله « یُحارِبُونَ‌ »، ص۴۷۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره مائده | لغات قرآن




جعبه ابزار