آبچاه در صورت رسيدن نجاستی به آن، از نظر مشهورقدمانجس است، ولی به قول مشهورمتأخّرین -که آبچاه را به منزله آب جاری می‌دانند- نجس نيست، مگر آن که به سببنجاست، تغييری در رنگ، بو يا مزهآب پديد آيد. در اين صورت پاک شدن آن مانند آب جاری به برطرف شدن تغيّر است.
به جهت پاک شدن آب چاهی که با ادرار، خون، منی، مردار و مانند آن‌ها نجس شده، در کتابهای فقهی برای کشيدنآبازچاه، اندازه‌هايی متفاوت ذکر شده است، ولی بنا بر قول مشهور متأخّرین -مبنی بر عدم نجاست آبچاه با ملاقات نجس- در اين که کشيدنآبازچاه تعبّدا واجب است يا مستحب می‌باشد، اختلاف است. مشهور آن را مستحب می‌دانند.
در صحّت فروشآب موجود در چاه و نيز فروش آبچاه برای هميشه، اختلاف است. منشأ اختلاف در اوّلی، عدم امكان تحويل آب به جهت مخلوط شدن با آب تازه و در دومی، حصول جهالت به مقدار آب است.
