آخذ (فرهنگ قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«اخذ» در لغت به معنای در اختیار در آوردن و بدست گرفتن
و در استعمالات گوناگون
قرآن که به
خداوند نسبت داده شده است.
۱. سلطه ۲. قبول ۳. پیمان تکوینی ۴. پیمان تشریعی ۵. عقوبت و مجازات. تنها یک بار به صورت صفت «آخذ»، (در صورت عدم پذیرش توقیفی بودن
اسماء و صفات میتوان آخذ را از اسماء و
صفات الهی بشمار آورد.) کنایه از سلطه و احاطه خداوند به کار رفته
و در این مدخل همین معنا مورد نظر است.
خداوند آخذ و مسلط بر همه جنبندگان است.
انی توکلت علی الله ربی وربکم ما من دابة الا هو ءاخذ بناصیتها ان ربی علی صرط مستقیم.
توجه و باور به آخذ بودن خداوند (سلطه و قدرت الهی) موجب
توکل بر
خداوند است.
انی توکلت علی الله ربی وربکم ما من دابة الا هو ءاخذ بناصیتهآ ان ربی علی صرط مستقیم.
اعتقاد به آخذیت و سلطه خداوند بر تمامی جنبندگان عامل نهراسیدن
هود علیهالسّلام از مکر مخالفان است.
قالوا یـهود... ؛ ... قال... انی بریء مما تشرکون ؛ من دونه فکیدونی جمیعا ثم لاتنظرون ؛ انی توکلت علی الله ربی وربکم ما من دابة الا هو ءاخذ بناصیتهآ...
رفتار عادلانه و حکیمانه خداوند به جنبندگان
عالم در عین آخذیت و قدرت بی پایان است.
انی توکلت علی الله ربی وربکم ما من دابة الا هو ءاخذ بناصیتها ان ربی علی صرط مستقیم. (جمله «ان ربی علی صراط مستقیم» بدین معنا است که خداوند به بندگان خود
ظلم و ستم نمیکند.)
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «آتش بس»