آرنج
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آرنج: به محل اتّصال بازو و ساعد آرنج می گویند.
فقيهان در اين که ابتدای آرنج، انتهای ساعد يا ميان بازو و ساعد است، اختلاف دارند.
احکام آن در باب‌های:
طهارت،
صلات،
حج،
قصاص و
ديات آمده است که در محورهای زير بيان می‌گردد.
به هنگام شستن دست در
وضو، آغاز کردن از آرنج
واجب است.
شستن دست تا آرنج برای
غسل دهنده
ميّت پس از هر غسل از غسل‌های سه‌گانه،
مستحب است.
همچنين
استلام حجر الاسود با دست چپ برای کسی که دست راستش از آرنج قطع شده،
مستحب است.
قصاص قطع دست از آرنج، قطع دست جنايتکار از آرنج است،
ولی
ديه آن، ديه دست می‌باشد.
به قول مشهور ديه شکستن آرنج، يک سوم ديه دست است، ليکن در صورت بهبود يافتن بدون عيب و کجی، صد مثقال شرعی طلا (صد دينار) است.
ديه آرنج در صورت ترک برداشتن، هشتاد دينار و در صورت نمايان شدن استخوان و نيز سوراخ شدن، بيست و پنج دينار و در صورت کوبيده شدن، يک سوم ديه نفس (سيصد و سی و سه دينار و يک سوم دينار) اگر بهبودی نيابد يا به طور کج خوب شود؛ ليکن اگر بدون عيب، بهبود يابد، ديه آن چهار پنجم ديه کوبيده شدن است. ديه جا به جا شدن استخوان آرنج، پنجاه دينار و در صورت در رفتن آن، سی دينار است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص ۱۱۵_۱۱۶؛ تالیف شده توسط جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی.
