• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آسمان (فرهنگ قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


آسمان در قرآن کریم به صورت مفرد و جمع بیش از سیصد بار به کار رفته است. که معنای واحدی دارد.


آسمان، معادل عربی سماء به معنای جهت بالا است و آسمان هر چیز همان است که بالای آن قرار گرفته باشد.
[۱] مفردات راغب، ج۱، ص۲۴۳.    
[۲] طبرسی، مجمع البیان ج۱، ص۱۲۳.    
تمام کاربردهای «سماء» در قرآن مثل ابر، جو زمین، گنبد کبود و غیره بر همین اساس است. راغب می‌نویسد: باران، آسمان نامیده شده؛ زیرا نزول آن از جهت بالا است. در این مدخل همین معنا مورد نظر است که واژه «سماء» و مشتقات آن استفاده شده است.

آسمان در قیامت، استقرار آسمان‌ها، اعتدال آسمان‌ها، انشقاق آسمان‌ها، برکات آسمان‌ها، تدبیر آسمان‌ها، تزیین آسمان‌ها، تعدد آسمان‌ها، حاکم آسمان‌ها، خلقت آسمان‌ها.

۱. ↑ مفردات راغب، ج۱، ص۲۴۳.    
۲. ↑ طبرسی، مجمع البیان ج۱، ص۱۲۳.    


فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «آسمان»



جعبه ابزار