البته چنین نبود که کسی از تولد آخرین حجت خدا آگاهی نداشته و یا پس از تولد، آن حضرت را ندیده باشد. برخی از شیعیان مورد اعتماد و عده‌ای از وکلای امام عسکری (علیه‌السّلام) و کسانی که در خانه امام مشغول خدمت بودند از این امر با خبر بودند.
شیخ کلینی از ضوء بن علی عِجًلی روایت کرده که مردی ایرانی از اهالی فارس به او گفته بود: به منظور خدمت در منزل امام عسکری (علیه‌السّلام) به سامرا رفتم و امام مرا به عنوان مسئول خرید خانه پذیرفت. وی می‌گوید: روزی حضرت عسکری (علیه‌السّلام) فرزند خود را به من نشان داد و فرمود: «هذا صاحبکم»؛ وی اظهار می‌کند که پس از آن نیز تا رحلت امام آن کودک را ندیده است. او می‌افزاید: در زمانی که وی آن حضرت را دید، حدود دو سالسن داشته است.
شاید پراهمیت‌ترین دیدار اصحاب امام عسکری (علیه‌السّلام) از حضرت بقیه الله (علیه‌السّلام) زمانی بود که محمدبن عثمان عمری از وکلای خاص امام زمان (علیه‌السّلام) همراه با چهل نفر دیگر در خدمت امام بودند. آن حضرت فرزند خود را به آنان نشان داد و فرمود: «ذا امامکم من بعدی و خلیفتی علیکم، اطیعوه ولا تتفرقوا من بعدی فی ادیانکم لتهلکوا، اما انکم لاترونه بعد یومکم هذا؛این امام شما پس از من و جانشین من در میان شماست. از او فرمان برید و پس از من در دین خود اختلاف نکنید که در این صورت هلاک می‌شوید و پس از این هرگز او را نخواهید دید.»، ادامه این روایت آمده است که: چند روز پس از آن، امام عسکری (علیه‌السّلام) رحلت کرد.
نام بردن از آن حضرت در آن دوران ممنوع بود و امام عسکری (علیه‌السّلام) تاکید داشتند که تنها با عنوان الحجة من آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از ایشان نام برند.
