• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آیات صفت استهزا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آیات مربوط به مسخره کردن را آیات صفت استهزا گویند.




" استهزا " از ماده " هزء " و یا " هزو " به معناى تمسخر و تحقیر نمودن است.
واژه هزو و مشتقات آن، ۳۴ بار در قرآن به کار رفته است.



در بیش تر آیات، استهزا مربوط به انسان هایى است که آیات خداوند و یا پیامبران الهى را به استهزا و مسخره مى گرفتند.



تنها در یک آیه، استهزا به خداوند نسبت داده شده که منافقان را استهزا نموده است و آن هم در آیه ۱۵ سوره بقره است : "الله یستهزى ء بهم و یمدهم فى طغیانهم یعمهون ؛ خداوند آنان را استهزا مى کند و آن ها را در طغیانشان نگه مى دارد تا سرگردان شوند ".



استهزاى الهى عبارت از تحقیر شأن و مقام، و سلب تأیید و توفیق، و قطع رحمت و فضل و لطف، و وانهادن و امهال، و واگذاردن اشخاص به خویش و غوطه ور نمودن در گمراهى و طغیان و تباهى است، و این خود نهایت تحقیر است. خداوند درباره منافقان و انسان هاى دو چهره چنین مى کند.



قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۵۴
مصطفوی، حسن، التحقیق فى کلمات القرآن، ج۱۱، ص۲۵۵-۲۵۸.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، ج۲، ص۱۰۳-۱۰۵.
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فى علوم القرآن، ج۲، ص۲۳.
معرفت، محمد هادی، التمهید فى علوم القرآن، ج۳، ص۳۲۰-۳۲۵.



مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.    



جعبه ابزار