واژه " غضب " با مشتقات آن ۲۲ بار در قرآن به کار رفته است که از این موارد، ۱۶ بار " غضب " به نوعى به خداوند سبحان نسبت داده شده است که عبارت اند از آیات:
۹۳ سوره نساء: " و غضب الله علیه و لعنه و اعد له عذاباً عظیماً "؛
۶ سوره فتح: " و غضب الله علیهم و لعنهم و اعد لهم جهنم "؛
۱۳ سوره ممتحنه: " یا ایها الذین آمنوا لاتتولوا قوماً غضب الله علیهم "؛
۶۱ سوره بقره: و ضربت علیهم الذلة و المسکنة و باءوا بغضب من الله "،
و نیز آیه ۹۳ سوره نساء؛ آیه ۱۴ سوره مجادله؛ آیه ۹۰ سوره بقره؛ آیه ۱۱۲ سوره آل عمران؛ آیات ۷۱ و ۱۵۲ سوره اعراف ؛ آیه ۱۶ سوره انفال؛ آیه ۱۰۶ سوره نحل ؛ آیات ۸۱ و ۸۶ سوره طه؛ آیه ۹ سوره نور و آیه ۱۶ سوره شوری.
غضب حالتى است که در اثر عوامل مخصوصى بر انسان عارض مى شود وتوأم با تأثر و تغییر حالت است، ولى از آنجا که ذات بارى تعالى ثابت و نامتغیر است، قطعاً مراد از غضب خداوند سبحان غیر از غضب و خشم در انسان است .
در روایتی از امام صادق (ع) چنین آمده :
" فرضاه ثوابه و سخطه عقابه من غیر شى ء یتداخله فیهیجه و ینقله من حال الى حال... ؛ رضای خداثواب او، و سخط خداوندانتقام و عقاب او است، بى آن که چیزى در خدا تأثیر کرده و او را از حالى به حالى درآورد "
