آیات قضا و قدر•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیات قضا و قدر، آیات بیان کننده
قضا و قدر الهی را می‌گویند.
"
قضا " از
ریشه "قضی" گرفته شده و به معنای فیصله دادن به کاری (گفتاری یا فعلی، از
خداوند یا از
بشر ) است. معانی دیگر این واژه عبارتند از: انجام دادن کاری و فارغ شدن؛
عهد کردن؛ اعلام و
خبر دادن؛ کشتن و میراندن؛
حکم کردن؛ مقدر و حتم کردن؛ اراده و حکم و الزام که در قرآن این واژه در همه این معانی به کار رفته است.
"قدر" (بر وزن فرس) و "قدر" (بر وزن فلس) در لغت به معانی "توانایی، قدرت، اندازه گیری، آماده سازی، قضا و حکم، تنگ گرفتن و… " است و همه این معانی نیز در قرآن به کار رفته است.
اشاعره درباره معنای اصطلاحی "قضا و قدر" می‌گویند: "قضا" عبارت است از
اراده ازلی خدا به اشیا به ترتیبی که هستند. و "قدر" یعنی ایجاد اشیا به قدر و اندازه و میزان مخصوص و معین.
برخی دیگر گفته‌اند: "قضا"
علم اجمالی خداوند به اشیا و موجودات است و "قدر"
علم تفصیلی او. تعاریف دیگری نیز برای قضا و قدر ارائه شده است.
آیات دربردارنده مسئله قضا و قدر "آیات قضا و قدر" نامیده می‌شوند.
مانند: آیه ۲۱
سوره حجر (وان من شیء الا عندنا خزائنه وما ننزله الا بقدر معلوم)
؛ "و هیچ چیز نیست مگر آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه‌ای معین فرو نمی‌فرستیم".
آن گنجینه‌ها و خزائن اشیا که پیش خدا است، قضای او، و آن چه به اندازه و مقدار معینی به این جهان می‌فرستد،
قدر و
تقدیر او است.
و همچنین آیات: ۵۱
سوره توبه ،
۴۲
سوره انفال ،
۳۸
سوره احزاب ،
۳۰
سوره دهر و ۲۹
سوره تکویر نیز به مسئله قضا و قدر اشاره دارد.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«آیات قضا و قدر».
