به آیه ۵ سوره توبه "آیه سیف " مى گویند: "فاذا انسلخ الأشهر الحرم فاقتلوا المشرکین حیث وجدتموهم و خذوهم واحصروهم و اقعدوا لهم کل مرصد فان تابوا و اقاموا الصلوة و ءاتوا الزکوة فخلوا سبیلهم ان الله غفور رحیم
؛ وقتى ماه هاى حرام پایان گرفت، مشرکان را هر جا یافتید به قتل برسانید؛ و آن ها را اسیر سازید، و محاصره کنید، و در هر کمین گاه بر سر راه آن ها بنشینید! هرگاه توبه کنند و نماز را برپا دارند، و زکات را بپردازند، آن ها را رها سازید؛ زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است ."
در آیات آغازین این سوره، قرآن کریم تمام پیمان ها و قراردادهاى مشرکان را با مسلمانان به طور یک جانبه ( بر اثر نقض عهد مکرر مشرکان) ملغى اعلام نمود.
سپس به آنان چهار ماه مهلت داد تا در وضع خود و آئین اسلام بیندیشند و پس از تمام شدن مدت مقرر باید دست از آیین بت پرستى بکشند یا آماده پیکار گردند. بدین خاطر در آیه پنجم سوره توبه فرمود: هرگاه ماه هاى حرام (منظور همان چهار ماه تعیین شده است نه ماه هاى حرام مشهور، از ذى القعده، ذى الحجه، محرم و رجب ) به پایان رسید، مشرکان را هر کجا یافتید به قتل برسانید و یا اسیر کنید.
