در برخی از منابع معتبر اهل سنت از قول عمر عباراتی نقل شده که عمر مدعی بود این عبارات، آیاتی از قرآن هستند که در زمان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم قرائت می‌کردیم ولی بعد از رحلت آن حضرت مورد غفلت واقع شد و در مصاحف ثبت نشد. مطابق برخی از این نقل‌ها عمر می‌گوید اگر خوف این را نداشتم که بگویند عمر چیزی بر قرآن افزود دستور به درج این آیات در مصاحف می‌دادم! این اخبار، مورد استناد کسانی واقع شده که قائل به وقوع نسخ تلاوت در قرآن هستند.
یکی از موارد ادعایی عمر، عبارتی است که از آن به «آیه فراش» یاد شده و به این شرح است: «الولد للفراش و للعاهر الحجر؛ فرزند به صاحب فراش خود ملحق است و سزای زناکارسنگ است». مفاد حدیث این است که در صورت اختلاف و اتهام ولادت فرزند از راه زنا ، بچه ملحق به زوج است.
در پاسخ، گفته شده که این عبارت، بدون شک ، حدیثی نبوی است که ابوهریره ، حسن و ابوسلمه از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم نقل کرده‌اند، و در اذهان تمام مسلمانان مرتکز است.
