آیه وجوب وفا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

آیه وجوب وفا به آیه نخست سوره مائده اطلاق می شود. به آیه «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ ...» در ابواب معاملات بر اصل صحت و نیز اصل لزوم در عقود استدلال شده است.

---

۱.۱ - اقوال موجود در معنای آیه وجوب وفا

در معناى آیه، دو قول است:
۱. عمل به مقتضاى عقد واجب است، یعنى اگر عقد لازم است، وفا به لزوم آن و اگر جایز است، وفا به جواز آن واجب است.

۲. عمل به مقتضاى عقد براى همیشه واجب است و فسخ آن جایز نیست. استفاده اصالة اللزوم از آیه یاد شده، بر اساس این قول (قول دوم) است.

۱.۲ - خروج عقود‌جایز از شمول آیه با تخصیص

برخى قائلان قول دوم، معتقدند عقود جایز به نحو تخصیص از شمول آیه خارج است، یعنى وفا به تمام عقود- چه ملک‏آور باشد و چه نباشد- واجب است، جز عقودى که بر عدم لزوم و جواز فسخ آن دلیل وجود دارد.

۱.۳ - خروج عقود‌جایز از شمول آیه با تخصّص

برخى نیز معتقدند عقود جایز به نحو تخصص از شمول آیه خارج است؛ زیرا مراد از عقود در آیه، عقود عهدیه (تعهد آور) است، نه عقود جایز که عقود اذنیه نامیده مى‏شوند.

۱.۴ - قرارداد‌های میان مسلمین و کفار

عموم آیه، قرارداد هاى میان مسلمانان و کافران را نیز در صورت مطابقت با شرع شامل مى‏شود.

۱.۵ - فوریت در استفاده از خیارات

به اطلاق زمانى آیه، بر ثبوت فوریت در استفاده از خیار اتى که فوریت آن‏ها محل بحث است، استدلال شده است.

---