• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

أصیل (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: أصیل (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: اصیل (مفردات‌قرآن)، اصیل (مفردات‌نهج‌البلاغه)، آصال (لغات‌قرآن).

اصیل: (بُکْرَةً وَ اَصِیلًا)
[۱] انسان/سوره۷۶، آیه۲۵.    

«اصیل» نقطه مقابل آن‌ «بکرة» یعنی شامگاهان و آخر روز است. بعضی گفته‌اند: اطلاق این واژه بر آخر روز با توجّه به این که از مادّه‌ «اصل» گرفته شده، به خاطر آن است که آخر روز، اصل و اساس شب را تشکیل می‌دهد. از بعضی از تعبیرات استفاده می‌شود که‌ «اصیل» گاه به فاصله میان ظهر و غروب اطلاق می‌گردد و از بعضی دیگر بر می‌آید که‌ «اصیل» به اوائل شب نیز گفته می‌شود؛ زیرا که آن را به‌ «عَشِیّ» تفسیر کرده‌اند و «عَشِیّ» آغاز شب است؛
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۸.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۰۵.    
چنان که‌ نماز مغرب و عشا را «عشائین» می‌گویند.
حتی از بعضی کلمات استفاده می‌شود که‌ «عَشِیّ» از زوال ظهر تا صبح فردا را نیز شامل می‌شو؛ اما با توجّه به این که‌ «اصیل» در آیه شریفه در مقابل‌ «بکرة» (صبحگاهان) قرار گرفته، و بعد از آن نیز سخن از عبادت شبانه به میان آمده، روشن می‌شود منظور همان طرف آخر روز است.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۷۸.    



(وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا)
[۵] انسان/سوره۷۶، آیه۲۵.    
(و نام پروردگارت را هر صبح و شام ياد كن).
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه «بکرة» به معنای اول روز و کلمه «اصیل» به معنای آخر روز و بعد از عصر است، و اگر تسبیح را مقید به بکره و اصیل کرده، برای این است که این دو هنگام، هنگام تحول احوال افق است، در صبح، افق تاریک روشن می‌شود، و در غروب دوباره رو به تاریکی می‌گذارد، و این تغییر و دگرگونی مناسب با این است که خدای را منزه از تغیر و تحول، و معرض دگرگونی بودن بدانیم، ممکن هم هست دو کلمه بکرة و اصیل کنایه باشد از دوام، مانند شب و روز در آیه‌ (یُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ)
[۷] سجده/سوره۳۲، آیه۳۸.    
(او را در شب و روز تسبیح می‌گویند، یعنی دائما در تسبیح او هستند)؛
[۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۹۲.    
[۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲۸.    
یعنی مداومت کن بر ذکر پروردگارت، که همان نماز در بکره و اصیل یعنی صبح و عصر باشد.
[۱۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۲۶.    
[۱۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۴۱.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۸۹.    
[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۵.    
)

۱. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۲۵.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۸.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۰۵.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۷۸.    
۵. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۲۵.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    
۷. ↑ سجده/سوره۳۲، آیه۳۸.    
۸. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۹۲.    
۹. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲۸.    
۱۰. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۲۶.    
۱۱. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۴۱.    
۱۲. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۸۹.    
۱۳. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۵.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أصیل»، ص۴۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره انسان | لغات قرآن
جعبه ابزار