• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احکام تقیه‌ای

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



احکام تقیه‌ای، احکام ثانوی واقعی در حالت خوف از دشمن را می‌گویند.



احکام تقیه‌ای از اقسام احکام واقعی ثانوی است و به احکامی گفته می‌شود که امامان معصوم (علیهم‌السلام) به منظور در امان بودن مکلفان از شر دشمنان و حفظ جان آنان، جعل می‌نمودند، مانند: اظهار کفر در بین کفار به قصد در امان ماندن از شر آنان.


گاهی بیان حکم شرعی از روی تقیه است؛ یعنی ائمه (علیهم‌السلام) برای نجات جان خود و شیعیان، حکمی را از روی تقیه بیان کرده‌اند؛ در فقه برای چنین احکامی اعتباری نیست. اما گاهی ائمه (علیهم‌السلام) حکم به تقیه کرده‌اند، که این احکام، احکام ثانوی بوده و مکلف باید آن را رعایت کند.


تقیه به حسب موارد، به پنج قسم حرام ، واجب ، مستحب ، مکروه و مباح تقسیم شده است.
[۱] فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۵۲.
[۳] سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص ۱۱۶-۱۱۵.



۱. فیض، علیرضا، مبادی فقه و اصول، ص۵۲.
۲. شهید اول، محمد بن مکی، القواعد و الفوائد، ج۲، ص ۱۵۸-۱۵۷.    
۳. سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۲، ص ۱۱۶-۱۱۵.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «احکام تقیه‌ای».



جعبه ابزار