استهزای انذار (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کافران، در طول
تاریخ انذارها و هشدارهای
پیامبران را به
استهزا می‌گرفتند.
کافران، استهزاکننده انذارها و هشدارهای
پیامبران بودند:
وما نرسل المرسلین الا مبشرین ومنذرین ویجـدل الذین کفروا بالبـطـل لیدحضوا به الحق واتخذوا ءایـتی ومآ انذروا هزوا. «و ما پیامبران را جز مژده رسان و بیم دهنده نمی فرستیم، و آنان که کافرند به وسیله سخن
باطل، ستیزه جویی و
نزاع می کنند تا به وسیله آن
حق را تباه کنند! و
آیات من و عذاب‌هایی که به آن بیمشان داده اند، به
مسخره گرفتند.»
این
آیه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را تسلیت می دهد که از انکار منکرین ناراحت نشود، و از اعراض آنان از
ذکر خدا تنگ حوصله نگردد، زیرا وظیفه رسولان به جز بشارت و
انذار نیست، و غیر از این مسئولیتی ندارند، بنا بر این در این آیه انعطافی به مطلب ابتدای
سوره است که می فرمود: " فلعلک باخع نفسک علی آثارهم ان لم یؤمنوا بهذا الحدیث اسفا" و نیز نوعی تهدید
کفار است در برابر استهزایشان.
این احتمال در
تفسیر آیه نیز وجود دارد که
خداوند می‌فرماید کار پیامبران
اجبار و
اکراه نیست، بلکه وظیفه آنها بشارت و انذار است، اما تصمیم گیری نهایی با خود مردم است، تا درست بیندیشند و عواقب
کفر و
ایمان را بنگرند و از روی
اراده و تصمیم
ایمان بیاورند نه اینکه
عذاب الهی را در برابر
چشم خود ببینند و اضطرارا اظهار ایمان کنند. ولی متاسفانه این
آزادی و
اختیار که وسیله تکامل است غالبا مورد سوء استفاده قرار گرفته، و طرفداران باطل به
مجادله در برابر
حق برخاسته اند، گاه از طریق مغالطه و گاه از طریق
استهزاء خواسته اند
آئین حق را از میان ببرند، ولی همیشه دلهای آماده‌ای پذیرای حق بوده، و به حمایت از آن برخاسته است، و این
مبارزه حق و باطل در طول تاریخ بوده و هم چنان ادامه دارد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «استهزای انذار».
