استهزای یهود (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
این مقاله درباره استهزاگران بحث می‌کند. در این قسم استهزای یهود بررسی شده و در این زمینه به آیاتی از
قرآن کریم اشاره می‌شود.
از جمله
استهزاگران، استهزای یهود است که در ذیل مورد بررسی قرار می‌گیرد:
یهود،
پیامبر (صلی الله علیه وآله) را مسخره می‌کردند:
• «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَقُولُواْ رَاعِنَا وَقُولُواْ انظُرْنَا وَاسْمَعُوا ْوَلِلكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ؛ اى افراد باايمان! (هنگامى که از پيغمبر تقاضاى مهلت براى درک آيات
قرآن مى‌کنيد) نگوييد: «راعنا»؛ بلکه بگوييد: «انظرنا». (زيرا کلمه اول، هم به معنى «ما را مهلت بده!»، و هم به معنى «ما را تحميق کن!» مى‌باشد؛ و دست‌آويزى براى
دشمنان است.) و (آنچه به شما دستور داده مى‌شود) بشنويد! و براى کافران (و استهزاکنندگان) عذاب دردناکى است».
((ابن عباس)) مفسر معروف نقل مى‌کند: مسلمانان صدر
اسلام هنگامى که پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلم) مشغول سخن گفتن بود و بیان
آیات و احکام الهى مى‌کرد، گاهى از او مى‌خواستند کمى با تأنى سخن بگوید تا بتوانند مطالب را خوب درک کنند، و سؤالات و خواسته‌هاى خود را نیز مطرح نمایند، براى این درخواست، ((راعنا)) را که از ماده ((الرعى )) به معنى مهلت دادن است، به کار مى‌بردند.
ولى یهود همین کلمه راعنا را از ماده ((الرعونه)) که به معنى کودنى و حماقت است،
استعمال مى‌کردند (در صورت اول مفهومش این است به ما مهلت بده ولى در صورت دوم این است که ما را تحمیق کن!).
در اینجا براى
یهود دست‌آویزى پیدا شده بود که با استفاده از همان جمله‌اى که مسلمانان مى‌گفتند، پیامبر یا مسلمانان را استهزا کنند.
نخستین
آیه فوق نازل شد و براى جلوگیرى از این سوء استفاده به مؤمنان دستور داد به جاى جمله راعنا، جمله ((انظرنا)) را به کار برند که همان مفهوم را مى‌رساند، و دست‌آویزى براى دشمن لجوج نیست.
• «إنَّ الَّذِينَ هَادُواْ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَيَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَاسْمَعْ غَيْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَيًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِي الدِّينِ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانظُرْنَا لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَكِن لَّعَنَهُمُ اللّهُ بِكُفْرِهِمْ فَلاَ يُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِيلاً؛ بعضى از يهود، سخنان را از جاى خود،
تحريف مى‌کنند؛ و (به جاى اينکه بگويند: «شنيديم و
اطاعت کرديم»)، مى‌گويند: «شنيديم و مخالفت کرديم! و (نيز مى‌گويند:) بشنو! که هرگز نشنوى! و (از روى تمسخر مى‌گويند:) راعنا (= ما را تحميق کن!)» تا با زبان خود، حقايق را بگردانند و در آيين خدا، طعنه زنند. ولى اگر آنها (به جاى اين همه
لجاجت) مى‌گفتند: «شنيديم و اطاعت کرديم؛ و سخنان ما را بشنو و به ما مهلت ده (تا حقايق را درک کنيم)»، براى آنان بهتر، و با واقعيت سازگارتر بود. ولى خداوند، آنها را به خاطر
کفرشان، از
رحمت خود دور ساخته است؛ ازاين‌رو جز عده کمى
ايمان نمى‌آورند».
یهود،
آیات الهی را به سخره می‌گرفتند:
«وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكَفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا؛ و خداوند (اين حکم را) در قرآن بر شما نازل کرده که هرگاه بشنويد افرادى آيات خدا را
انکار و استهزا مى‌کنند، با آنها ننشينيد تا به سخن ديگرى بپردازند! وگرنه، شما هم مثل آنان خواهيد بود. خداوند،
منافقان و
کافران را همگى در
دوزخ جمع مى‌کند».
منظور از آنچه نازل شده در
کتاب آیاتى است که در سوره انعام آمده مى‌فرماید: ((و اذا رایت الذین یخوضون فى آیاتنا فاعرض عنهم، حتى یخوضوا فى حدیث غیره و اما ینسینک الشیطان فلا تقعد بعد الذکرى مع القوم الظالمین))، به دلیل اینکه سوره انعام قبل از
سوره نساء در
مکه نازل شد و نساء در
مدینه نازل گردید و از اینکه در آیه مورد بحث به آیه
سوره انعام اشاره کرده، این معنا استفاده مى‌شود که آنچه از خطاب‌هاى قرآنى که متوجه به شخص رسول خدا (صلى الله علیه و آله ) شده، در
حقیقت منظور از آنها همه امت است.
یهود، پیامبری
حضرت عیسی (علیه السلام) را به استهزا می‌گرفتند:
«وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينًا؛ و گفتارشان که: «ما،
مسيح عيسى بن مريم، پيامبر خدا را کشتيم!» در حالى که نه او را کشتند، و نه بر دار آويختند؛ لکن امر بر آنها مشتبه شد. و کسانى که در مورد (
قتل) او اختلاف کردند، از آن در
شک هستند و
علم به آن ندارند و تنها از
گمان پيروى مى‌کنند؛ و قطعاً او را نکشتند»!
استهزاگران؛
استهزای کافران؛
استهزای منافقان؛
استهزای مشرکان؛
استهزای یهود.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «استهزای یهود».
