معروف ميان مفسران و مورخان اين است كه مقصود از القرية در آيه ۱۳ سوره يس (۳۶)، انطاكيه است (كه در كشور تركيه كنونى قرار دارد و قبلاً در قلمرو شام بوده است).
و نيز فردى به نام حبيب نجّار پس از ايمان به آن‌ها تلاش زيادى در جهت حمايت از رسولان الهى نمود؛ اما آن قوم حبيب نجار را به شهادت رساندند و خداوند با عذاب آسمانى آنان را هلاك كرد.
درباره چگونگى عذابشان نقل شده با فرمان خداوند پس از كشته شدن پیامبر این قوم، جبرئیل مردم را با صیحه‌اى آسمانى نابود كرد: «اِن كانَت اِلاّ صَيحَةً واحِدَةً فَاِذا هُم خـمِدون» قرآن پس از گزارش سرگذشت آنان، بندگان سركش را از‌آن‌رو كه پيامبران الهی را به تمسخر گرفته، انکار كردند، سزاوار تأسف و حسرت مى‌داند: «يـحَسرَةً عَلَى العِبادِ ما يَأتيهِم مِن رَسول اِلاّ كانوا بِهِ يَستَهزِءون».
