اطلاق مفعول بر مصدر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اطلاق مفعول بر
مصدر
به ذکر صیغه
اسم مفعول
و اراده مصدر
اطلاق
میشود و از اقسام مجاز لغوی میباشد.
فهرست مندرجات
۱ - تعریف
۲ - مثال
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - تعریف
[
ویرایش
]
از اقسام
مجاز لغوی
، آوردن اسم مفعول به جای مصدر است؛
۲ - مثال
[
ویرایش
]
مانند: (باییکم المفتون؛ "(که) کدام یک از شما دستخوش جنونید".
[۱]
قلم/سوره۶۸، آیه۶.
در این
آیه
، «مفتون» (اسم مفعول) به معنای «فتنه» (مصدر) به کاررفته که یکی از معانی آن، زوال
عقل
و
جنون
است.
[۲]
زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۸۷.
[۳]
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۲۹.
۳ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
قلم/سوره۶۸، آیه۶.
۲.
↑
زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۸۷.
۳.
↑
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۲۹.
۴ - منبع
[
ویرایش
]
فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته ازمقاله«اطلاق مفعول بر مصدر».
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری