اعمال حقوق بشردوستانه در زمان مخاصمات مسلحانه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اعمال حقوق بشردوستانه در زمان مخاصمات مسلحانه از مباحث مطرح در
حقوق بین‌الملل بوده است. حقوق بشردوستانه به بخشی از موازین حقوقی ناظر بر مخاصمات مسلحانه اطلاق می‌گردد که به بررسی تضمین حقوق بشر در منازعات و مخاصمات بین‌المللی و غیر بین‌المللی می‌پردازد.
جامعه بین‌الملل کوشیده است با وضع قوانین و مقرراتی تحت عنوان حقوق بشردوستانه به گونه‌ای که دولت‌های درگیر در مخاصمات مسلحانه ملزم به رعایت و احترام به این قوانین باشند، به انحاء مختلف در جهت کاهش تلفات جانی و مالی ناشی از این مخاصمات گام بردارد.
البته باید توجه داشت که
حقوق بین‌المللی بشردوستانه و
حقوق بشر بین‌الملل دو نظام حقوقی متمایز از یکدیگر و در عین حال مکمل هستند که دغدغه حمایت از
جان، سلامت و کرامت افراد را دارند. این مقاله به بررسی چرایی و چگونگی اجرای حقوق بشردوستانه به هنگام مخاصمات مسلحانه و ماهیت
حقوق بشر می‌پردازد.
اگر چه اصل بر اجرای حقوق بشر دوستانه در زمان مخاصمات مسلحانه بین المللی و مخاصمات مسلحانه داخلی می‌باشد، اما حقوق بشر نیز در زمان مخاصمات مسلحانه بین المللی و داخلی تحت شرایطی قابل اجراست. هم حقوق بشر دوستانه و هم حقوق بشر به هنگام مخاصمات مسلحانه لازم الاجرا هستند، با این تفاوت که اعمال حقوق بشر مثل اعمال حقوق بشر دوستانه نیست. بلکه صرفاً پاره‌ای از مقررات حقوق بشر در زمان مخاصمه بایستی رعایت گردد و برخی از قواعد و مقررات آن قابل اعمال نیستند.
این در حالی است که تمام مقررات بشردوستانه به استثنای موارد خاص به صورت کامل و تمام عیار بایستی رعایت گردد. به عبارتی اعمال حقوق بشر متفاوت از حقوق بشر دوستانه می‌باشد. در ادامه موضوع به منظور آشنایی بیشتر با اجرای حقوق بشر در زمان مخاصمه، چرایی و چگونگی اجرای این حقوق را به هنگام مخاصمات مسلحانه بررسی می‌نماییم. در کنار این به ماهیت حقوق بشر نیز اشاره خواهیم کرد.
هر دو نظام یعنی نظام بین‌المللی حقوق بشر و نظام بین‌المللی حقوق بشر دوستانه این ایده را پذیرفته‌اند. اما سئوالی که در ارتباط با این موضوع می‌شود این است که دلیل اصلی اجرای حقوق بشر در زمان مخاصمات مسلحانه بین‌المللی و داخلی چیست؟ در پاسخ بایستی گفت این امر نتیجه رابطه متقابل و تعاملی است که میان این دو حقوق وجود دارد چنین رابطی نیز ریشه در این دارد که هدف اصلی و نهایی هر دو حقوق حمایت از
انسان و
انسانیت می‌باشد. به عبارتی علت اصلی اجرای حقوق بشر در این هنگام رابطه مکملی است که میان حقوق بشر و بشر دوستانه وجود دارد.
یکی از حوزه‌های که در آن این رابطه نمود عینی پیدا می‌کند زمان مخاصمه مسلحانه است. حقوق بشر دوستانه از اشخاص در زمان مخاصمات حمایت می‌کند و حقوق بشر حقوقی است که همه افراد و گروه‌ها صرف نظر از تابعیتشان در همه مکان‌ها و زمان‌ها از آن برخوردار می‌گردند. بر همین اساس حقوق بشر علاوه بر زمان صلح در زمان جنگ نیز قابل اعمال است.
بنابراین به هنگام مخاصمات مسلحانه هر دو حقوق می‌توانند مشترکاً اعمال گردند. یعنی در این هنگام، افراد از حمایت‌های پیش بینی شده از هر دو نوع
حقوق برخوردار می‌گردند.
گفتیم که دلیل اصلی اجرای حقوق بشر در زمان مخاصمه ناشی از رابطه‌ای است که بین حقوق یعنی
بشر و بشردوستانه وجود دارد. شکل‌گیری چنین رابطه‌ای متاثر از ویژگی‌های است که در حال حاضر حقوق بشر از آن برخوردار می‌باشد.
اولاً هدف اصلی حقوق بشر حمایت از همۀ افراد و گروه‌ها می‌باشد؛ ثانیاً چنین حمایتی در همه شرایط و در همه زمان‌های و مکان‌ها قابل اجرا است. با در نظر گرفتن این دو ویژگی می‌توان گفت که امروزه حقوق بشر غیر مشروط، فرازمانی، فرامکانی و فراتابعیتی است.
پس بدون شک بخش معظمی از حقوق بشر در زمان مخاصمات مسلحانه لازم‌الرعایه است.
در قسمت‌های قبلی به این نتیجه رسیدیم که حقوق بشر می‌تواند همزمان با حقوق بشردوستانه در زمان جنگ و یا مخاصمه اجرا شود و بایستی طرفین مخاصمه نسبت به اجرای هر دو نوع حقوق پای بند باشند. زیرا که اجرای یکی به معنای طرد آن دیگری است. هر دو مشترکاً و به طور همزمان لازم‌الاجرا هستند.
با تصویب
پروتکل‌های الحاقی شماره ا و شماره ۲ بود که تقارب حقوق بشر و بشردوستانه به روشنی ظاهر گردید و قابلیت اعمال همزمان این دو حقوق در زمان مخاصمه به رسمیت شناخته شد. مراد از اجرای حقوق بشر به هنگام مخاصمات مسلحانه، اجرای کامل مقررات آن نیست بلکه بخشی از مقررات آن به حاللت تعلیق در می‌آید.
زیرا که
جنگ یکی از مصادیق بارز وضعیت اضطراری است. و در چنین وضعیتی دولت‌ها بر اساس نهاد تعلیق که نظام بین‌الملل حقوق بشر آن را به رسمیت شناخته اشت اجازه می‌یابند که اجرای بسیاری بخشی از حقوق بشر را به حالت تعلیق در بیاورند و تنها پاره‌ای از آنها را که تحت هیچ شرایطی قابل تعلیق نیستند اجرا نمایند.
حقوق بشری که به هنگام مخاصمه غیر قابل تعلیق‌اند عبارتند از:
ا: حق ذاتی
حیات؛
ب: مصونیت از
شکنجه؛
مجازات یا رفتار ظالمانه یا خلاف انسانی یا ترذیلی و ممنوعیت آزمایش‌های غیر ارادی علمی یا پزشکی؛
ج: ممنوعیت
برده‌داری؛
تجارت برده و به بندگی کشیدن انسان؛
د: آزادی از
جبس به سبب ناتوانی در ایفای یک تعمد قراردادی؛
ر: حق برخورداری از
اصل عطف به ماسبق نشدن قوانین کیفری؛
و: حق شناسایی
شخصیت حقوقی انسان نزد
قانون؛
ه: حق آزادی فکر،
وجدان و
مذهب.
•
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «اعمال حقوق بشر دوستانه در زمان مخاصمات مسلحانه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۰۸/۲۵.
