اقرار (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

اقرار از قر در لغت به معنای اعتراف و اثبات چیزی است.

---

در اصطلاح، خبر دادن به ثبوت حقی برای غیر و به ضرر خود است. مقصود از اقرار در این جا، اعم از معنای لغوی، عرفی و اصطلاحی است. در این مدخل از مشتقات واژه‌های «اعترف»، «اقر» و «قول» استفاده شده است.

---

اعتراف نيز به معناى اقرار است، با اين تفاوت كه در مفهوم اعتراف، معرفت و آگاهى نسبت به آنچه بدان اقرار مى‌كند نهفته است؛ اما در اقرار نيست. برخى ديگر گفته‌اند: اعتراف همواره با زبان است؛ اما اقرار گاهى با زبان است و گاهى با غير زبان.

---

مفهوم اقرار در قرآن با واژه‌ها و تعبيرات گوناگونى ذكر شده؛ از جمله: ۱. «اقرار» و مشتقات آن؛ مانند: «ءَاَقرَرتُم ... قالوا اَقرَرنا» ۲. «اعتراف» و مشتقات آن؛ مانند: «اعتَرَفوا بِذُنوبِهِم». ۳. شهادت دادن به زيان خود؛ مانند:«شُهَداء عَلى اَنفُسِهم» . ۴. كلمه «بَلى» در پاسخ استفهام تقريرى؛ مانند: «اَلَستُ بِرَبِّكُم قالوا بَلى» ۵ . كلمه «عَلَىَّ» در برخى آيات؛ مانند: «و لَهُم عَلَىَّ ذَنبٌ»

---

اقرار برادران یوسف؛ اقرار جنیان؛ اقرار جهنمیان؛ اقرار زلیخا؛ اقرار شیطان؛ اقرار کافران؛ اقرار مجرمان؛ اقرار مشرکان؛ اقرار نافذ.

---