الفاظ فتوا عبارتند از عناوین «واجب»، «حرام»، «مکروه»، «مستحب» و «مباح»، و نیز عباراتی مانند «اقوی آن است»، «بنابر اقوی»، «اظهرآن است»، «ظاهر چنین است»، «بعید نیست»، «اولی آن است»، «احوط اقوی»، «لا بأس»، «خالی از وجه نیست»، «خالی از قوّت نیست»، «لا اشکال»، «اصحّ آن است»، «اقرب»و «اشبه» (شبیهتر به قواعد و اصول کلّی). تعبیرهایی مانند «یجب علی اشکالٍ» یا «علی تأمّلٍ» (واجب است، لیکن با اشکال یا با تأمّل در حکم مسئله) بیانگر فتوای مجتهد به وجوب میباشد.
