• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

الله (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



الله برترین نام از نام های ذات مقدسی است که هستی صرف و جامع و مبداء همه کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است.



اصل الله الاله است و همزه به جهت کثرت استعمال ، حذف شده است و «الاله» و «الله» یا به معنای معبودی است که مستحق عبادت باشد یا به معنای ذاتی که عقول در آن متحیر است و نیز گفته‌اند: اله از ولاه ( عشق ورزیدن) بوده و واو به همزه تبدیل شده است؛ یا از «لاه یلوه لیاها» (مستور بودن) است


این چهار معنا از امیرالمؤمنین علیه‌السّلام درباره «الله» نقل شده است: الله معبودی است که خلق درباره او حیران و به او عشق میورزند. الله از ادراک چشم‌ها مستور و از افکار و گمان‌ها محجوب است.


الله اسم خاص خداوند است که به همه اسمای حسنی و افعال برگرفته از آن‌ها متصف می‌شود و عکس آن (یعنی اتصاف اسما و صفات به الله) استعمال ندارد و لذا صحیح است گفته شود: الله اسم جلاله ذات واجب الوجودی است که مستجمع جمیع صفات کمال می‌باشد. لفظ جلاله «الله» در قرآن ، دو هزار و ششصد و نود و هفت بار تکرار شده و پیش از نزول قرآن این اسم در میان اعراب جاهلی آشنا بوده است.


۱. مجمع البیان، طبرسی، ج۱، ص۵۴.    
۲. المیزان، علامه طباطبایی، ج۱، ص۱۸.    
۳. مفردات راغب، راغب اصفهانی، ذیل واژه.    
۴. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۳، ص۲۲۲.    
۵. المیزان، علامه طباطبایی، ج۱، ص۱۸.    
۶. المیزان، علامه طباطبایی، ج۱، ص۱۸.    



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «الله (قرآن)».    



جعبه ابزار