الله (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
الله برترین نام از نام های ذات مقدسی است که هستی صرف و جامع و
مبداء همه کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است.
اصل الله الاله است و همزه به جهت کثرت
استعمال ، حذف شده است و «الاله» و «الله» یا به معنای معبودی است که مستحق
عبادت باشد
یا به معنای ذاتی که عقول در آن متحیر است
و نیز گفتهاند: اله از ولاه (
عشق ورزیدن) بوده و واو به همزه تبدیل شده است؛ یا از «لاه یلوه لیاها» (مستور بودن) است
این چهار معنا از
امیرالمؤمنین علیهالسّلام درباره «الله» نقل شده است: الله معبودی است که
خلق درباره او
حیران و به او عشق میورزند. الله از
ادراک چشمها مستور و از افکار و گمانها محجوب است.
الله اسم
خاص خداوند است که به همه اسمای حسنی و افعال برگرفته از آنها متصف میشود و عکس آن (یعنی اتصاف اسما و صفات به الله) استعمال ندارد و لذا صحیح است گفته شود: الله اسم جلاله ذات واجب الوجودی است که مستجمع جمیع صفات
کمال میباشد.
لفظ جلاله «الله» در
قرآن ، دو هزار و ششصد و نود و هفت بار تکرار شده و پیش از نزول قرآن این اسم در میان
اعراب جاهلی آشنا بوده است.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «الله (قرآن)».