امامت در سنین کودکی (کتاب)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«امامت در سنین کودکی»
اثر فارسی
علی اصغر رضوانی ، از مجموعه کتب‌های «سلسه مباحث مهدویت» بوده که به بررسی ادله و
شبهات مطرح شده، پیرامون
امامت و
ولایت در کودکی پرداخته است.
کتاب با تذکر دو نکته پیرامون اهمیت ویژه‌ای که مساله امامت در میان
شیعیان داشته و شرایط سختی که این مکتب در انتخاب
امام دارد، آغاز شده و مطالب در سه بخش ارائه گردیده است.
نویسنده ضمن ارائه ادله خویش بر
اثبات صحیح بودن امامت در کودکی، از
آیات و
روایات به عنوان تایید ادله خود استفاده کرده است.
بخش اول، در چند فصل، به توجیه امامت و
نبوت در کودکی پرداخته است:
۱- امامت و نبوت کودک در
قرآن : نویسنده تاکید دارد که امامت، نبوت و
ولایت در کودکی نه تنها امری ناممکن نیست، بلکه قرآن آشکارا به اعطا کردن امامت و ولایت در سنین کودکی به برخی تصریح دارد مانند
یحیی بن زکریا علیه‌السّلام و
عیسی بن مریم علیه‌السّلام .
۲- امامت کودک از دیدگاه تاریخی: که به دو نمونه از امامت و رهبری کودک، اشاره شده است:
خلافت و وزارت
امام علی علیه‌السّلام و جریان
مباهله پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم همراه حسنین علیه‌السّلام .
۳- گسترش قدرت خداوند؛ نویسنده معتقد است، آن چه
قدرت خداوند بر آن تعلق نمی‌گیرد، محال ذاتی و وقوعی است، نه عادی و خداوند قادر است در یک کودک، تمام شرایط
رسالت و امامت را قرار دهد.
۴- رشد عقلی کودک؛ که مؤلف
اثبات می‌کند برای رشد عقلی، سن معینی وجود ندارد.
۵- اطمینان شیعیان به امامت کودک که نویسنده در پی اثبات این مطلب است که بر اساس شواهد تاریخی، مسئله عهده داری امامت در کودکی، از
حضرت جواد علیه‌السّلام شروع شده است.
۶-
اعتراف دشمنان و خلفای معاصر به
فضایل اخلاقی و کمالات معنوی امامان علیه‌السّلام در سنین کودکی.
۷-
نص بر امامت، توسط امام سابق که یکی از راه‌های اثبات امامت است، به دو روش:
نص عام و خاص.
دوم، به فضایل و کمالاتی که در
امام جواد علیه‌السّلام و
حضرت مهدی عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف وجود داشته که باعث
یقین به امامت و ولایت ایشان در کودکی می‌شود، اختصاص دارد.
سوم، به نقد و بررسی برخی شبهات مطرح پیرامون امامت در کودکی پرداخته است؛ از جمله:
۱- ممنوع بودن
تصرف کودک در اموال
۲- امامت
طفل در حالی که تکلیف ندارد.
۳- امامت در اختفا و...
در شبه‌ای مطرح شده است که امامت طفل با
قاعده لطف ، سازگاری ندارد، زیرا لطف مقرب آن است که
خداوند هر عملی که در راستای اهداف خلقت برای رسیدن به کمال مؤثر است، انجام دهد و عطا کردن امامت به طفل، از آن جا که مورد
تردید برخی از افراد خواهد شد، خلاف لطف است.
نویسنده در پاسخ چنین بیان می‌کند که گاهی لطف اقتضا می‌کند که امامت در کودکی باشد، زیرا هم مردم با آن
امتحان می‌شوند و هم گروهی به امامت او یقین پیدا می‌کنند؛ زیرا ممکن کسی احتمال دهد که امام فضایل و کمالات را در طول عمر، از دیگران کسب کرده باشد؛ ولی این احتمال در امامت کودک وجود ندارد.
فهرست مطالب در ابتدای کتاب آمده است.
پاورقی‌ها به ذکر منابع اختصاص دارد.
نرم افزار کتابخانه مهدویت، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
