• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

امر اضطراری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


امر اضطراری امر واقعی ثانوی ، بعد از اضطرار مکلف از عمل به امر اوّلی است.


امر اضطراری، امری است که از سوی شارع متوجه مکلفی می‌شود که علم به تکلیف دارد، ولی به علت اضطرار، قادر به انجام آن نیست، مانند: امر به تیمم برای نماز در حالت اضطرار و عدم دست رسی به آب برای وضوء .
[۱] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص (۱۰۶- ۱۰۵).
[۲] بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ص۱۲۷.
[۳] عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۲، ۱، ص۲۲۳.    
[۴] خمینی، روح الله، مناهج الوصول الی علم الاصول، ج۱، ص۲۹۸.    
[۵] مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۳۵.    


۱. ↑ آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص (۱۰۶- ۱۰۵).
۲. ↑ بروجردی، حسین، نهایة الاصول، ص۱۲۷.
۳. ↑ عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۲، ۱، ص۲۲۳.    
۴. ↑ خمینی، روح الله، مناهج الوصول الی علم الاصول، ج۱، ص۲۹۸.    
۵. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۳۵.    


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوين توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامي، برگرفته از مقاله « امر اضطراری ».



جعبه ابزار