انفاق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِنْفاق (به کسر الف و سکون نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای اخراج
مال است و در اصطلاح
شرعی یعنی خرج مال در
راه خدا اعمّ از
واجب و
مستحبّ، و از چیزهائی است که
قرآن و
روایات درباره آن بسیار تشویق کرده‌اند و آن یکی از اسباب تعدیل
ثروت و پرکردن شکاف جامعه‌ها است،
بخل و امساک هر قدر مذموم و منهیّ است در مقابل، انفاق مانند آن و بیشتر از آن ممدوح می‌باشد.
اِنْفاق:
اخراج مال است. وجه
تسمیه انفاق از آنست که شخص مال را بدان وسیله از دستش خارج می‌کند و یا فانی می‌نماید.
(وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَاِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ) « آنچه از مال در
راه خدا خرج می‌کنید،
خدا به آن دانا است».
(قُلْ لَوْ اَنْتُمْ تَمْلِکُونَ خَزائِنَ رَحْمَةِ رَبِّی اِذاً لَاَمْسَکْتُمْ خَشْیَةَ الْاِنْفاقِ) «بگو: اگر مالک خزائن
رحمت پروردگارم بودید، آن‌وقت از خرج کردن
امساک می‌کردید، از
ترس آن‌که خرج کنید، تمام شود»؛
راغب آن را
لازم و به معنی تمام شدن دانسته است.
انفاق در اصطلاح شرعی یعنی: خرج مال در راه خدا اعمّ از
واجب و
مستحبّ، و از چیزهائی است که
قرآن و
روایات درباره آن بسیار تشویق کرده‌اند و آن یکی از اسباب تعدیل
ثروت و پرکردن شکاف جامعه‌ها است،
بخل و امساک هر قدر مذموم و منهیّ است در مقابل، انفاق مانند آن و بیشتر از آن ممدوح می‌باشد.
خداوند می‌فرماید:
(الَّذِینَ یُنْفِقُونَ اَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ لا یُتْبِعُونَ ما اَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا اَذیً لَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ) (كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، سپس به دنبال انفاقى كه كرده‌اند،
منّت نمى‌گذارند و آزارى نمى‌رسانند،
پاداش آنها نزد پروردگارشان محفوظ است)
و نیز آنان را به زارعی
تشبیه کرده که با کاشتن یک دانه، هفتصد دانه بلکه بیشتر به دست می‌آورند:
(مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ اَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ اَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ) (كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند؛ كه در هر خوشه، يكصد دانه باشد؛ و خداوند آن را براى هر كس بخواهد، دو يا چند برابر مى‌كند).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "انفاق"، ج۷، ص۹۸.
