• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

انفاق (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: انفاق.

اِنْفاق‌ (به کسر الف و سکون نون) از واژگان قرآن کریم به معنای اخراج مال است و در اصطلاح شرعی یعنی خرج مال در راه خدا اعمّ از واجب و مستحبّ، و از چیزهائی است که قرآن و روایات درباره آن بسیار تشویق کرده‌اند و آن یکی از اسباب تعدیل ثروت و پرکردن شکاف جامعه‌ها است، بخل و امساک هر قدر مذموم و منهیّ است در مقابل، انفاق مانند آن و بیشتر از آن ممدوح می‌باشد.



اِنْفاق: اخراج مال است. وجه تسمیه انفاق از آنست که شخص مال را بدان وسیله از دستش خارج می‌کند و یا فانی می‌نماید.


(وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَاِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ‌) « آنچه از مال در راه خدا خرج می‌کنید، خدا به آن دانا است‌».
(قُلْ لَوْ اَنْتُمْ تَمْلِکُونَ خَزائِنَ رَحْمَةِ رَبِّی اِذاً لَاَمْسَکْتُمْ خَشْیَةَ الْاِنْفاقِ‌) «بگو: اگر مالک خزائن رحمت پروردگارم بودید، آن‌وقت از خرج کردن امساک می‌کردید، از ترس آن‌که خرج کنید، تمام شود»؛ راغب آن را لازم و به معنی تمام شدن دانسته است.
انفاق در اصطلاح شرعی یعنی: خرج مال در راه خدا اعمّ از واجب و مستحبّ، و از چیزهائی است که قرآن و روایات درباره آن بسیار تشویق کرده‌اند و آن یکی از اسباب تعدیل ثروت و پرکردن شکاف جامعه‌ها است، بخل و امساک هر قدر مذموم و منهیّ است در مقابل، انفاق مانند آن و بیشتر از آن ممدوح می‌باشد.
خداوند می‌فرماید: (الَّذِینَ‌ یُنْفِقُونَ‌ اَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ لا یُتْبِعُونَ ما اَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا اَذیً لَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌) (كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، سپس به دنبال انفاقى كه كرده‌اند، منّت نمى‌گذارند و آزارى نمى‌رسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان محفوظ است) و نیز آنان را به زارعی تشبیه کرده که با کاشتن یک دانه، هفتصد دانه بلکه بیشتر به دست می‌آورند: (مَثَلُ الَّذِینَ‌ یُنْفِقُونَ‌ اَمْوالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ اَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ) (كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند؛ كه در هر خوشه، يكصد دانه باشد؛ و خداوند آن را براى هر كس بخواهد، دو يا چند برابر مى‌كند).


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۹۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۴۰.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۷۳.    
۵. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۹۹.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۱۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۶۷.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۷۶.    
۹. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۰۰.    
۱۰. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۲۱۱.    
۱۱. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۲۹۳.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۸۳.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۲۱۸.    
۱۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۹.    
۱۵. بقره/سوره۲، آیه۲۶۲.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴.    
۱۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۸۸.    
۱۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۵۹۶.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۴۷.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۳۹.    
۲۱. بقره/سوره۲، آیه۲۶۱.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴.    
۲۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۸۵.    
۲۴. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۵۹۱.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۴۶.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۳۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "انفاق"، ج۷، ص۹۸.    






جعبه ابزار