اَصَرُّوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَصَرُّوا:
(وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا) اَصَرُّوا: از
«اصرار» به معنى «در كارى ايستادگى كردن و تداوم بخشيدن» است و در اصل از مادّه
«صرّ» كه در معناى آن بزودى سخن خواهيم گفت.
به موردی از کاربرد اَصَرُّوا در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ إِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًا) (و من هر زمان آن‌ها را دعوت كردم كه
ایمان بياورند تا تو آن‌ها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوش‌هايشان قرارداده و لباس‌هايشان را بر خود پيچيدند و در مخالفت اصرار ورزيدند و بشدّت استكبار كردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى در امتناع از گوش دادن اصرار ورزيدند و از شنيدن سخنم و پذيرفتن دعوتم استكبار نمودند، استكبارى عجيب.
در اين آيه،
نوح (علیه‌السلام) هنگامى كه قومش دعوت او را نمى‌پذيرند به پيشگاه پروردگار شكايت مى‌برد و مى‌گويد:
«خداوندا من هر زمان آن‌ها را دعوت كردم كه
ایمان بياورند تا تو آن‌ها را بيامرزى انگشتان خويش را در گوش‌ها قرار دادند و لباس‌هايشان را بر خود پيچيدند و در مخالفت اصرار ورزيدند و شديدا استكبار كردند»
(وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبٰاراً) اين آيه نشان مى‌دهد كه يكى از عوامل مهم بدبختى آن‌ها استكبار و غرور و اصرار ورزيدن در مخالفت و عدم ايمان است، زيرا خود را بالاتر از اين مى‌ديدند كه در برابر انسانى مانند خود هرچند نماينده خدا باشد و قلبش كانون علم و دانش و
تقوا باشد سر تسليم فرود آورند. اين كبر و غرور هميشه يكى از موانع مهم راه حق بوده و ثمره شوم آن را در تمام طول تاريخ بشر در زندگى افراد بى‌ايمان مشاهده مى‌كنيم.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «اَصَرُّوا»، ج۲، ص۵۹۳.
