ایمان به باطل (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
باطل ،
نقیض حق و به معنای چیزی است که با تحقیق و بررسی، بی ثباتی آن روشن شود.
ایمان به
باطل ، ناسپاسی در مقابل نعمتهای
خداوند می‌باشد.
«والله جعل لکم من انفسکم ازوجا وجعل لکم من ازوجکم بنین وحفدة ورزقکم من الطیبـت افبالبـطـل یؤمنون وبنعمت الله هم یکفرون»؛ خداوند برای شما از جنس خودتان همسرانی قرار داد؛ و از همسرانتان برای شما فرزندان و نوه‌هایی به وجود آورد؛ و از پاکیزه‌ها به شما روزی داد؛ آیا به باطل ایمان می‌آورند، و
نعمت خدا را
انکار می‌کنند؟!
آخرین
آیه مورد بحث که مانند دو آیه گذشته با کلمه" الله" شروع می‌شود، و بیانگر نعمتهای
خداوند است، اشاره به مواهب او از نظر نیروهای انسانی و معاونان و کمک کاران، و همچنین روزیهای پاکیزه، می‌کند، و این حلقه‌های سه گانه
نعمت را که در این سه آیه ذکر شده تکمیل می‌نماید، یعنی از نظام
حیات و
مرگ ، شروع کرده، سپس تفاوت روزی‌ها و استعدادها را که نظام" تنوع زندگی" است بیان می‌کند، و با آیه مورد بحث که ناظر به نظام تکثیر مثل بشر، و روزیهای پاکیزه است پایان می‌گیرد.
می‌گوید: " خداوند برای شما از جنس خودتان همسرانی قرار داد" (و الله جعل لکم من انفسکم ازواجا).
همسرانی که هم مایه
آرامش روح و جسمند و هم سبب بقاء نسل.
لذا بلافاصله اضافه می‌کند" و از همسرانتان برای شما فرزندان و نوه‌ها قرار داد" (و جعل لکم من ازواجکم بنین و حفدة).
" حفدة" جمع" حافد" در اصل به معنی کسی است که بدون انتظار
پاداش ، با سرعت همکاری می‌کند، ولی در آیه مورد بحث به عقیده بسیاری از مفسران، منظور نوه‌ها است و بعضی خصوص نوه‌های دختری را گفته‌اند.
بعضی دیگر معتقدند که بنون به فرزندان کوچک گفته می‌شود و حفدة به فرزندان بزرگ که می‌توانند کمک و همکاری کنند.
و بعضی هر گونه معاون و کمککار را اعم از فرزندان و غیر فرزندان دانسته‌اند.
ولی معنی اول یعنی نوه‌ها در اینجا از همه، نزدیکتر به نظر می‌رسد، هر چند" حفدة" در
اصل مفهومش چنان که گفتیم، وسیع است.
و به هر حال بی شک وجود نیروهای انسانی، همچون فرزندان و نوه‌ها و همسران در اطراف هر کس، نعمت بزرگی برای او است، که هم از نظر معنوی او را حمایت می‌کنند و هم از نظر مادی.
سپس می‌فرماید: " خداوند از پاکیزه‌ها به شما روزی داد" (و رزقکم من الطیبات).
" طیبات" در اینجا مفهوم وسیعی دارد که هر گونه روزی پاکیزه را شامل می‌شود خواه جنبه مادی داشته باشد یا معنوی، جنبه فردی داشته باشد یا اجتماعی.
و در پایان به عنوان یک نتیجه گیری کلی از این بحث می‌گوید: آیا آنها با اینهمه آثار عظمت و
قدرت خدا که مشاهده می‌کنند، و با اینهمه مواهبی که از ناحیه او به آنها ارزانی شده باز سراغ بتها می‌روند" آیا به باطل ایمان می‌آورند و نعمت خداوند را انکار می‌کنند؟ " (ا فبالباطل یؤمنون و بنعمت الله هم یکفرون).
این چه نوع قضاوتی است؟ و این چه برنامه نادرستی است؟ که
انسان سر چشمه نعمتها را فراموش کرده و به
سراغ موجودی برود که منشا کمترین اثری نیست و مصداق روشن" باطل" در تمام ابعاد است.
«اولم یروا انا جعلنا حرما ءامنا ویتخطف الناس من حولهم افبالبـطـل یؤمنون وبنعمة الله یکفرون»؛ آیا ندیدند که ما
حرم امنی (برای آنها) قرار دادیم در حالی که مردم را در اطراف آنان (در بیرون این حرم) می‌ربایند؟! آیا به باطل ایمان می‌آورند و نعمت خدا را کفران می‌کنند؟!
ایمان به باطل، درپی دارنده زیان و
خسارت است.
«... والذین ءامنوا بالبـطـل وکفروا بالله اولـئک هم الخـسرون»؛ بگو: «همین بس که خدا میان من و شما گواه است؛ آنچه را در آسمانها و
زمین است می‌داند؛ و کسانی که به باطل ایمان آوردند و به خدا
کافر شدند زیانکاران واقعی هستند!
ایمان به باطل، درپی دارنده
سرزنش خداوند است.
«... افبالبـطـل یؤمنون وبنعمت الله هم یکفرون»؛ خداوند برای شما از جنس خودتان همسرانی قرار داد؛ و از همسرانتان برای شما فرزندان و نوه‌هایی به وجود آورد؛ و از پاکیزه‌ها به شما روزی داد؛ آیا به باطل ایمان می‌آورند، و نعمت خدا را انکار می‌کنند؟!
«.. افبالبـطـل یؤمنون وبنعمة الله یکفرون»؛ آیا ندیدند که ما حرم امنی (برای آنها) قرار دادیم در حالی که مردم را در اطراف آنان (در بیرون این حرم) می‌ربایند؟! آیا به باطل ایمان می‌آورند و
نعمت خدا را کفران می‌کنند؟!
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «ایمان به باطل (قرآن)».
