بهشت شاکران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آنان که قدر دان نعمت های الهی هستند و با
اعمال نیک ، سپاسگزار خداوندند شاکرانند که مورد لطف و
انعام پروردگارند.
خداوند به شکرگزاران درگاهش وعده بهشت داده است.
•... قال رب اوزعنی ان اشکر نعمتک التی انعمت علی وعلی ولدی... • اولـئک... فی اصحـب الجنة وعد الصدق الذی کانوا یوعدون (و
انسان را (نسبت) به
پدر و مادرش به
احسان سفارش كرديم مادرش با تحمل رنج به او
باردار شد و با تحمل
رنج او را به دنيا آورد و باربرداشتن و از شيرگرفتن او سى ماه است تا آنگاه كه به
رشد كامل خود برسد و به
چهل سال برسد مى‌گويد پروردگارا بر دلم بيفكن تا نعمتى را كه به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته‌اى
سپاس گويم و كار شايسته‌اى انجام دهم كه آن را خوش دارى و فرزندانم را برايم شايسته گردان در حقيقت من به درگاه تو
توبه آوردم و من از فرمان‌پذيرانم •اينانند كسانى كه بهترين آنچه را انجام داده‌اند از ايشان خواهيم پذيرفت و از بديهايشان درخواهيم گذشت در (زمره) بهشتيانند (همان)
وعده راستى كه بدانان وعده داده مى‌شده است.)
«
خداى تعالى در این آیه آن نعمتى را که سائل درخواست کرده نام نبرده ، تا هم نعمتهاى ظاهرى چون
حیات ،
رزق ، شعور و
اراده را، و هم نعمتهاى باطنى چون ایمان به خدا
اسلام ،
خشوع ،
توکل بر خدا و تفویض به خدا را شامل شود. پس جمله ((رب اوزعنى ان اشکر نعمتک ..)) درخواست این است که نعمت ثناء بر او را ارزانیش بدارد تا با اظهار قلبى و عملى نعمت او را
اظهار نماید. اما قولى که روشن است . و اما عملى به اینکه نعمت هاى خدا را طورى استعمال کند که همه بفهمند
نعمت وى از خداى سبحان است و خدا آن را به وى داده ، و از ناحیه خود او نیست ، و لازمه این گونه استعمال این است که
عبودیت و مملوکیت این انسان در گفتار و کردارش هویدا باشد.
و اینکه کلمه ((نعمت)) را با جمله ((التى انعمت على و على والدى))
تفسیر کرده مى فهماند که شکر مذکورم از طرف خود سائل است ، و هم از طرف پدر و مادرش . و در حقیقت فرزند بعد از درگذشت پدر و مادرش زبان ذکر گویى براى آنان است ...
و خلاصه دعاى این است که خدا شکر نعمتش و
عمل صالح را به وى
الهام کند، و او را نیکوکار به پدر و مادرش سازد، و ذریه اش را براى او چنان کند که او را براى پدر و مادرش کرده بود. در تفسیر آیه ۱۴۴ از سوره آل عمران و آیه ۱۷ از سوره اعراف گفتیم که شکر نعمت خدا به معناى حقیقیش این است که بنده خدا خالص براى خدا باشد، پس برگشت معناى
دعا به درخواست خلوص نیت و صلاح عمل است .»
«و اين سومين موهبت الهى نسبت به آنها است كه آنان را با اين كه لغزش‌هائى داشته‌اند، شستشو داده، در كنار
نيكان و پاكانى جاى مى‌دهد كه از مقربان درگاه اويند. ضمناً از اين تعبير استفاده مى‌شود كه منظور از «أَصْحابِ الْجَنَّةِ» در اينجا
بندگان مقربى هستند كه هرگز گرد و غبار
معصيت بر دامانشان ننشسته و اين
مؤمنان توبه‌كار ، بعد از مغفرت الهى در كنار آنها و در سايه آنها جاى مى‌گيرند.
و در پايان آيه، براى تأكيد بر اين نعمت‌ها كه گفته شد، مى‌افزايد: «اين وعده صدقى است كه پيوسته به آنها داده شده است» «وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ».
چگونه
وعده صدق نباشد، در حالى كه تخلف از وعده يا به خاطر پشيمانى و نادانى است، و يا از ضعف و ناتوانى، و خداوند از همه اين امور منزه است.»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «بهشت شاکران».
